ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ / ΕΚΔ. ΠΑΤΑΚΗ

ΜΑΙΡΗ

Συγγραφέας: ΑΡΗΣ ΦΙΟΡΕΤΟΣ
Μετάφραση: ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Νοέμβριος 1973. Η Μαίρη είναι 23 χρονών, τελειόφοιτη της Αρχιτεκτονικής. Λίγες ώρες πριν κορυφωθούν οι μάχες με την αστυνομία και τον στρατό, μαθαίνει ότι είναι έγκυος. Ο πρώτος που πρέπει να το μάθει είναι ο ∆ήμος, του οποίου η φωνή αντηχεί από τα μεγάφωνα στην πολιορκημένη πόλη. Κι όταν προσπαθεί να διαπεράσει τον κλοιό που περικυκλώνει τους καταληψίες φοιτητές, η Μαίρη συλλαμβάνεται. Αρνούμενη να αποκαλύψει ακόμη και το όνομά της, θα βρεθεί, μαζί με άλλες πέντε γυναίκες κι ένα μικρό παιδί, στο νησί της εξορίας.
«Αν σταθώ στις μύτες των ποδιών φτάνω μέχρι το παράθυρο, μεγάλο σαν μια κόλλα χαρτί. Ακριβώς από κάτω υπάρχουν υγρές γραμμές – σαν να ιδρώνει ο τοίχος. Το παράθυρο είναι στην πίσω γωνία, κάτω από την οροφή.
Μάλλον φεγγίτης και όχι παράθυρο· όσο λιγότερο, τόσο το καλύτερο. Αν κοιτάξω έξω βλέπω τους τάφους και πιο πέρα τα ατελείωτα μίλια της θάλασσας. Μερικές φορές γκρίζα, μερικές φορές αστραφτερή σαν ατσάλι, τις περισσότερες μπλε ή πράσινη και ταραγμένη. Αν κλείσω το παράθυρο, κλείνω έξω και την αύρα, αν και όταν φυσάει ο γάντζος γδέρνει εκνευριστικά τον τοίχο. Γι’ αυτό τον έχω τυλίξει με γάζα. Αυτό το κόλπο βοηθάει για λίγο, αλλά μετά ξαναρχίζει. ∆ιαφορετικά, το μόνο που ακούγεται είναι τα κύματα. Βροντάνε με τέτοια κανονικότητα, που ο ήχος τους έχει γίνει πλέον ένα με το σώμα μου. Κάθε κύμα που σκάει ανασαίνει μέσα μου σαν τεράστιο πνευμόνι».

Ο ΑΡΗΣ ΦΙΟΡΕΤΟΣ γεννήθηκε στο Γκέτεμποργκ το 1960 από πατέρα Έλληνα και μητέρα Αυστριακή και ζει στη Στοκχόλμη και στο Βερολίνο. Σπούδασε Ιστορία της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Γέιλ των ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Έχει μεταφράσει στα σουηδικά, μεταξύ άλλων, Paul Auster, Vladimir Nabokov και Jan Wagner και έχει τιμηθεί τόσο για το μεταφραστικό όσο και για το συγγραφικό του έργο με πολλά βραβεία στη Σουηδία και στη Γερμανία. Στα ελληνικά κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά του Στοκχόλμη νουάρ (μτφρ. Γρηγόρης Κονδύλης, εκδ. Καστανιώτη, 2002), Η αλήθεια για τον Σάσα Κνις (μτφρ. Άννα
Παπακωνσταντίνου, εκδ. Καστανιώτη, 2006) και Ο τελευταίος Έλληνας (μτφρ. Κώστας Κοσμάς, εκδ. Καστανιώτη, 2012). Το 2010 επιμελήθηκε την πρώτη πλήρη και σχολιασμένη έκδοση των έργων της Nelly Sachs και εξέδωσε την εικονογραφημένη βιογραφία της (Flucht und Verwandlung).


«Μέσα στον ζόφο και στη βαρβαρότητα γεννιέται στο βιβλίο του Φιορέτου μια εντελώς ποιητική ομορφιά...»

Frankfurter Allgemeine Zeitung

«Ο Φιορέτος έχει “βρει” για την ηρωίδα του μια γλώσσα εντελώς δική της, που αντηχεί στ’ αυτιά μας καιρό μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης».

 NZZ am Sonntag

«Η Μαίρη έχει όλη την αυθεντικότητα, όλη τη σπουδαιότητα του κρυφού μηνύματος που πρέπει οπωσδήποτε να διαπεράσει τους τοίχους των φυλακών και να φτάσει στον ελεύθερο κόσμο». 

Literarische Welt

«Αυτή η ιστορία ενός μεγάλου πάθους δεν είναι μόνο υπέροχα γραμμένη, είναι και εξαιρετικά επίκαιρη...»

Deutschlandradio Kultur

ΘΗΣΕΑΣ

Συγγραφέας: ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Εικονογράφηση: ΜΥΡΤΩ ΛΟΥΝΤΕΜΗ-ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Θησέας ήταν «γενναίος σαν τον Ηρακλή και όμορφος σαν τον Απόλλωνα». Έτσι μιλούσαν για τον Αθηναίο ήρωα στον καιρό του. Και, καθώς φαίνεται, έτσι θα ήταν. Γιατί, ολόκληρους αιώνες τώρα, οι ποιητές και οι ραψωδοί τον τραγουδούν κι ακόμη δεν κουράστηκαν. Ως και ναό τού χτίσανε εκεί κάτω στα πόδια της Ακρόπολης, ενώ δεν ήταν θεός. Και με στεφάνια τον στεφανώσανε, χωρίς να είναι ολυμπιονίκης. Γιόμισε με τ’ όνομά του όλη την Αθήνα, ύστερα όλη την Ελλάδα και, τέλος, όλο τον κόσμο.

Λουντέμης, Μενέλαος (Αγία Κυριακή Ανατολικής Θράκης, 1912 – Αθήνα, 1977): Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του πεζογράφου και ποιητή ∆ημήτρη Βαλασιάδη. Στην Ελλάδα ήρθε με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924. Εγκαταστάθηκε στο χωριό Εξαπλάτανος της Έδεσσας (πήρε το ψευδώνυμό του από τον Λούντο, παραπόταμο του Εδεσσαίου). Εργάστηκε από παιδί, μεταξύ άλλων, ως λούστρος, βοσκός και λαντζέρης, ενώ για μεγάλα διαστήματα έμεινε άνεργος. Εντάχθηκε στην αριστερά και έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Μεταπολεμικά εξορίστηκε στον Αϊ-Στράτη και στη Μακρόνησο. Το 1956 πέρασε από δίκη για το έργο του Βουρκωμένες μέρες. Από το 1958, αφού του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια, φιλοξενήθηκε σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες, κυρίως στη Ρουμανία, μέχρι και το 1976, χρονιά που επέστρεψε στην Ελλάδα.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1934 με τη δημοσίευση του διηγήματός του «Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια» στο περιοδικό Νέα Εστία. Το 1938 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Τα πλοία δεν άραξαν, που τιμήθηκε με το Α ́ Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας. Υπήρξε πολυγραφότατος. Οι τόμοι που εξέδωσε υπερβαίνουν τους σαράντα. O Θησέας κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1954.
Άλλα έργα του: Έκσταση (1943)· Συννεφιάζει (1948)· Κραυγή στα πέρατα (1954)· Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος... (1956)· Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα (1956)· Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους (1956)· Οδός Αβύσσου, αριθμός 0 (1962)· Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα (1963)· Το κρασί των δειλών (1965)· Το σπαθί και το φιλί (1967)· Κοντσέρτο για δυο μυδράλλια κι ένα αηδόνι (1973)·
Οι εφτά κύκλοι της μοναξιάς (1975)· Θρηνολόι και άσμα για το σταυρωμένο νησί (1975)·
Πυρπολημένη μνήμη (1975). Έγραψε επίσης παιδική λογοτεχνία και μετέφρασε Ρουμάνους
πεζογράφους και ποιητές. Τα έργα του γνώρισαν πολλές επανεκδόσεις και αρκετά έχουν

μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες.

Ο ΖΥΘΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΣΤΟΝ

Συγγραφέας: ΑΝΤΡΕΑ ΚΑΜΙΛΛΕΡΙ
Μετάφραση: ΦΩΤΕΙΝΗ ΖΕΡΒΟΥ

Ο Καμιλλέρι επινοεί ελάχιστα από αυτά στα οποία αναφέρεται και, όταν τα μεταφέρει
στις σελίδες των βιβλίων του, άνθρωποι και γεγονότα γίνονται σαν τα ξύλινα
αλογάκια του λούνα παρκ που γυρίζουν σ’ έναν κύκλο ακολουθώντας το ένα το άλλο.
Στο βιβλίο αυτό, το πραγματικό γεγονός, που έγινε γνωστό μετά τη δημοσίευση μιας
εργασίας με τίτλο «Έρευνα γύρω από τις συνθήκες της Σικελίας του 1875-76», είναι οι
ραδιουργίες, τα εγκλήματα και οι αναταραχές μετά την ανεξήγητη απόφαση του
νομάρχη της Καλτανισσέττα –ο οποίος καταγόταν από την Τοσκάνη και ονομαζόταν
Μπορτούτζι– να εγκαινιάσει το θέατρο της Καλτανισσέττα ανεβάζοντας μια άγνωστη
λυρική όπερα με τον τίτλο «Ο ζυθοποιός του Πρέστον». Ο Καμιλλέρι στήνει ένα
απολαυστικό μυθιστόρημα, μέσα από το οποίο αναδύεται όλη η σικελική
πραγματικότητα. Κι αν οδηγός του είναι η Ιστορία η ίδια, αυτό συμβαίνει γιατί για
κείνον η πορεία της ανθρωπότητας και ο χρόνος εκφράζονται απρόσμενα και

παράλογα, όπως η κωμωδία στις καλύτερες στιγμές της...