Ο Γιώργος Αλεξόπουλος γεννήθηκε το 1980 στην Λάρισα. Από μικρός έδειξε έντονο ενδιαφέρον στη μουσική και άρχισε να μελετάει και να παίζει πιάνο από την ηλικία των επτά ετών.
Σπούδασε Οικονομικά και επί σειρά ετών εργάζεται ως διαφημιστής και υπεύθυνος εμπορικού τμήματος σε μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η Απώλεια είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Ποιοι είναι οι συγγραφείς που σας έχουν επηρεάσει περισσότερο;
Είναι αρκετοί και μάλιστα από διαφορετικά μέρη και από διαφορετικές εποχές.
Ενδεικτικά θα αναφέρω από τους κλασσικούς τους Dostoevsky και Oneore de Balzac
και από τους πιο σύγχρονους τους John Steinbeck, Naguib Mahfouz, Matilde Asensi,
Kate Sedley, Charles Bukowski, Chuck Palahniuk και Pascal Bruckner.
Τι διαβάζετε αυτήν την εποχή;
Μόλις διάβασα τον Νοέμβρη του Gustave Flaubert που είναι μια εκπληκτική νουβέλα
που διαπραγματεύεται τις ερωτικές ανησυχίες ενός έφηβου ενώ είμαι στα μισά του
Wrath of the Blue Lady (Mel Odom) της σειράς Forgotten Realms. Το επόμενο
πάντως θα είναι το Δεκαέξι του Κορτώ.
Για να μπούμε στο πνεύμα του μυθιστορήματός σας «Απώλεια», μπορείτε να μας
δώσετε μία σύντομη περιγραφή του;
Θα έλεγα πως ο τίτλος τα λέει όλα! Απώλεια. Ο πρωταγωνιστής χάνει τα πάντα μέχρι
που σταδιακά χάνει και τον ίδιο του τον εαυτό. Αρχικά βιώνει την απώλεια των
γονιών του και έπειτα την απώλεια της γυναίκας και του παιδιού του. Μετά από αυτό
δεν υπάρχει επιστροφή. Ο πρωταγωνιστής χάνει τον εαυτό του και σταδιακά
αυτοκαταστρέφεται.
Ουσιαστικά, το μυθιστόρημά σας αποτελεί σκιαγράφηση των συνειδητών και
ασυνείδητων αντιδράσεων του πρωταγωνιστή, του Οδυσσέα. Νομίζετε ότι οι
σοκαριστικές εμπειρίες μπορούν να δημιουργήσουν δεύτερο εαυτό;
Όχι πάντα, αλλά κάποιες φορές ναι! Και αυτό μάλιστα διαπραγματεύεται και το
βιβλίο. Ο κάθε άνθρωπος έχει όρια. Έως ενός σημείου τα όρια του ανθρώπου
μπορούν να διευρυνθούν από κάποιες δύσκολες καταστάσεις. Κανείς όμως δεν
μπορεί να αντέξει τα πάντα. Οι δυσκολίες σφυρηλατούν τον χαρακτήρα μας αλλά από
ένα σημείο και μετά το σχοινί σπάει και τότε ίσως να μην υπάρχει γυρισμός.
Υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα, κάτι που θέλετε να ανακαλύψουν οι
αναγνώστες του βιβλίου σας;
Ναι, φυσικά! Το βιβλίο μιλάει για τις αντοχές του ανθρώπου. Αυτό που θέλω να
περάσω ως γενικότερο νόημα είναι πως ο δρόμος της ζωή μας δεν είναι πάντα
στρωμένος με ροδοπέταλα. Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και κανείς μας δεν είναι
τίποτα περισσότερο από ένα δοχείο που κουβαλάει μέσα του όλων των ειδών τα
συναισθήματα. Ευχόμαστε στην πορεία της ζωής μας το δοχείο αυτό να μην σπάσει.
Κάποιες φορές όμως το δοχείο μπορεί να ραγίσει η και να συνθλιβεί και τότε η
αντιδράσεις του ανθρώπου μπορεί να είναι εντελώς απρόβλεπτες.
Κάτι άλλο που επίσης που θέλω να περάσω στους αναγνώστες με το βιβλίο μου είναι
η προσωπική μου πεποίθηση ότι ο άνθρωπος κουβαλάει μέσα του τόσο το καλό όσο
και το κακό, αλλά πάντα σε αναλογίες όπου το ένα υπερτερεί του άλλου. Ο
πρωταγωνιστής ζει ένα έκκλητο βίο και κάνει απανωτά λάθη που θα μπορούσαν να
τον χαρακτηρίσουν ως κακό. Στο τέλος όμως η συνείδηση του είναι αυτή που ζητάει
εξιλέωση, πράγμα που δείχνει πως η φύση του τελικά δεν είναι κακή.
Τελικά τι πρέπει να φοβάται περισσότερο ο άνθρωπος: την ψυχή του ή τους
γύρω του;
Δεν χρειάζεται φόβος. Ο φόβος δημιουργεί επιθετικότητα και χάος. Ο άνθρωπος
χρειάζεται αυτογνωσία και αποδοχή. Αποδοχή τόσο του κόσμου γύρω του όσο και
(πολύ περισσότερο) του εαυτού του. Μόνο όταν αποδεχθείς μια κατάσταση μπορείς
να προχωρήσεις στην ζωή σου. Και μόνο όταν γνωρίσεις καλά τον εαυτό σου μπορείς
να διαχειριστείς (στο βαθμό που σου επιτρέπεται) τη ζωή σου με τα διάφορα
σκαμπανεβάσματα.
Νομίζετε ότι έρχεται πάντα η στιγμή που ο άνθρωπος θα βρεθεί αντιμέτωπος με
τον ίδιο του τον εαυτό ή έναν άλλον εαυτό;
Έρχονται στιγμές που μπορείς να βρεθείς αντιμέτωπος με όλο τον κόσμο, πόσο
μάλλον με τον εαυτό σου! Σίγουρα τα διλήμματα και τα σταυροδρόμια στην ζωή του
ανθρώπου είναι πολλά και οι επιλογές του όχι πάντα και οι πιο σωστές. Ναι, μπορεί
να βρεθείς πολλές φορές αντιμέτωπος με τον εαυτό σου και με την συνείδηση σου.
Άλλωστε κάποιες φορές άλλο προστάζει η καρδιά και άλλο η λογική. Τώρα, το να
βρεθεί κάποιος αντιμέτωπος με ένα άλλο εαυτό θεωρώ πως είναι πιο σπάνιο (και ίσως
να υποδηλώνει και κάποια παθολογία) αλλά όχι και ασύνηθες, ειδικά σε περιπτώσεις
όπου ο άνθρωπος έχει πρωτύτερα -κυριολεκτικά- συνθλιβεί.
Πιστεύετε ότι είστε ώριμος για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα; Έχετε ήδη
κάτι στα σκαριά;
Ώριμος; Μεγάλη κουβέντα. Επί του πρακτέου θα έλεγα πως υπάρχει ήδη έτοιμο
δεύτερο βιβλίο το οποίο μέσα στους επόμενους μήνες θα εκδοθεί. Αυτήν την περίοδο
γράφω το τρίτο μου βιβλίο καθώς επίσης πειραματίζομαι και με ποίηση. Πιστεύω
γενικότερα πως έχω να διανύσω αρκετά μονοπάτια για να εξελιχθώ τόσο ως
συγγραφέας όσο και ως άνθρωπος.
Απώλεια
ISBN: 9786185095437
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 14*21
ΣΕΛΙΔΕΣ: 224
ΤΙΜΗ: 12 ευρώ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΥΚΟΦΩΣ
Πώς αντιδρά ένας άνθρωπος που σε όλα τα στάδια της ζωής του βιώνει την απώλεια;
Ο Οδυσσέας, ο πρωταγωνιστής του ψυχολογικού θρίλερ του Γιώργου Αλεξόπουλου «Απώλεια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως, ήδη από τη νεαρή του ηλικία βιώνει την απώλεια, καθώς χάνει τους γονείς του. Η ζωή και η μοίρα συνεχίζουν να του δείχνουν το σκληρό τους πρόσωπο. Νέα δεινά έπονται. Ενώ προσπαθεί να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια και να καλύψει το κενό που άφησε η απώλεια των γονιών του, χάνει τη γυναίκα και το παιδί του. έτσι, εγκλωβίζεται σε έναν συναισθηματικό λαβύρινθο, και χάνει τον έλεγχο του εαυτού του. Τα ηνία παίρνει ένας αρρωστημένος δεύτερος εαυτός, που τον οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές και επιλογές.
Όλη του η ζωή τελικά είναι μία πορεία προς την άβυσσο. Μοναδικό φως, η λύτρωση, οπότε ο Οδυσσέας δεν έχει άλλη επιλογή από το να την αναζητήσει, να κινηθεί προς το φως.
Έχει όμως τις δυνάμεις ο Οδυσσέας να αναμετρηθεί με τον άλλον του εαυτό και να τον νικήσει;
Μπορεί να βρει τη λύτρωση από τους εφιάλτες του;
Αλλά ποια μπορεί να είναι η λύτρωση για έναν άνθρωπο που έχει χάσει τα πάντα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου