Νέες κυκλοφορίες από εκδόσεις Λιβάνης

"Aνέμου Ιστορίες"

Συγγραφέας : Αλεξάνδρου Γιάννης & Μαρίνα

Ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία
Το Μυστικό της Παλιάς Αυλής και Το Σπίτι του Κάμπου.

Δύο ιστορίες αγάπης, περιπέτειας και μυστηρίου είναι η πρώτη δημοσιογραφική δουλειά της Ξένιας και την κάνει διάσημη.

Η Μαρία, μια νεαρή ξεναγός, ερωτεύεται τον Άρη που είναι αρχαιολόγος. Το πάθος του για τις ανασκαφές τον οδηγεί σε κρυμμένα μυστικά αιώνων. Ξεπηδούν θανάσιμοι κίνδυνοι και τότε εκείνος κατηγορείται άδικα για φόνο. Η Σεβίλη, η Βαρκελώνη, το δουκάτο της Αθήνας και η Κέρκυρα είναι ο περίγυρος των ηρώων, σε μια ιστορία που διατρέχει τους αιώνες, γεμάτη περιπέτειες και έρωτες.

Μια ερειπωμένη έπαυλη της Χίου και ο κήπος της είναι το μυστικό καταφύγιο της Ελένης. Εκεί θα αγαπήσει τον απόγονο μιας οικογένειας που κρατά από τους Γενοβέζους. Το σπίτι αντιλάλησε από τους παράφορους έρωτες των προγόνων που έζησαν σε αυτό: μιας Γενοβέζας αρχοντοπούλας, που αγάπησε τρελά τον καραβοκύρη Νικόλα Θαλασσινό, και πολύ αργότερα της Γιολάντας, που τραγουδούσε στις μεγαλύτερες όπερες του κόσμου, με έναν Ιταλό πιανίστα. Η έπαυλη εγκαταλείφθηκε για χρόνια και ερήμωσε, μέχρι που γέμισε και πάλι από το φως και τη χαρά της ζωής.

Αυτός ο άντρας ξυπνούσε μέσα της την κρυμμένη θηλυκότητα. Τα μάτια του ίσως; Η φωνή του; Πάνω του όλα την αναστάτωναν.

Σεβίλη, Μεσαίωνας. «Στην πυρά! Στην πυρά!» ούρλιαζαν όλοι. Φοβόταν! Αχ, πώς φοβόταν! Σεβίλη, 1840. Η κοντέσα Ανταλίνα, μόνη της στο σαλόνι, κοιτούσε στο φως των κεριών τον πίνακα. Τον κοιτούσε σαν υπνωτισμένη, μέχρι που ένιωσε να τρέμει.
Τότε έριξε τη δαντελένια μαντίλα στους ώμους και πήγε στους στάβλους. Τον βρήκε να την περιμένει δίπλα στα άλογα…

Η Γιολάντα είχε τώρα μπροστά της όλο το θέατρο. Δεν υπήρχε ούτε ένα κάθισμα άδειο. Αυτή ήταν μία στιγμή μαγική και ένιωσε πως ο χρόνος σταμάτησε. Ύστερα, τραγουδώντας, έδωσε στο κοινό την ψυχή της.

Το τρικάταρτο του άρχοντα από τη Χίο ήταν έτοιμο να σαλπάρει.
– Άφησέ με, του ψιθύρισε φοβισμένη.
– Μα δε σε κρατώ, δε σε αγγίζω καν…
Η ανάσα του την έκαψε.
– Άφησέ με….

                           "Δεκαπέντε και μία μέρες"

Συγγραφέας : Μαυρίδης Μπάμπης

Μπορεί η ματαιοδοξία να οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή; Γιατί ένας άντρας που ζει μια βαθιά και μοναδική σχέση αποζητά κάτι έξω από τον παράδεισό του με κίνδυνο να τον χάσει οριστικά; Πόσο παράλογες είναι οι αξιώσεις μιας γυναίκας η οποία, με αντάλλαγμα την αφοσίωσή της, απαιτεί τον απόλυτο σεβασμό των συνόρων που εκείνη χάραξε, σύμφωνα με τα δικά της μέτρα;

Η Αθηνά εγκαταλείπει το σπίτι της και επιστρέφει στο πατρικό της, αποφασισμένη να ζήσει μόνη. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια επανασύνδεσης, ο Ισίδωρος πηγαίνει να τη συναντήσει. Στις αποσκευές του κουβαλάει τη συντριβή για το λάθος του και το αληθινό του μετάνιωμα. Στο μεταξύ, η Ελβίρα, η άλλη γυναίκα, βρίσκεται νεκρή. Οι έρευνες του αστυνόμου Δούκα για την εξιχνίαση της υπόθεσης διαρκούν δεκαπέντε μέρες.

Στις δύο παράλληλες πορείες, της επανασύνδεσης και της εξιχνίασης, οι υπόγειοι δρόμοι που διαμορφώνουν την πραγματικότητα της πόλης διασταυρώνονται με τις προσωπικές διαδρομές επιφανών, αφανών και περιθωριακών, φέρνοντας στο φως μια κοινωνική τοιχογραφία μυστικών, υποκρισίας και ευτέλειας.

Και ύστερα έρχεται η δέκατη έκτη μέρα…

                       "Με λένε Κωσταντή - Αγά"

Συγγραφέας : Αλαχιώτης Ν. Σταμάτης

Πόσο να μετρά μια επιτυχία και μια αποτυχία; Σίγουρα όχι μηδέν, γιατί μαζί μετρούν δυο προσπάθειες! Έτσι μετρούσε τους αγώνες του ο απροσκύνητος ως τα γεράματά του Κωσταντής-Αγάς, που ’χε πάρει το παρατσούκλι του από έναν παμπάλαιο άξιο πρόγονό του, κι εκείνος επίσης σε μια δραματική πρώτη νύχτα του γάμου, όπου ο Τούρκος Αγάς γλεντούσε με ξένη νύφη… μια Ρωμιοπούλα!

Μια φοιτητοπαρέα είχε σαγηνευτεί από τον θρυλικό Κωσταντή-Αγά• την καλόγνωμη «απλότη» του Παναή• τις προσπάθειες των δυο δασκάλων που ’σπρωχναν κι αυτοί, στα νιάτα τους, τον ξεσηκωμό των καματερών ζευγάδων• τα εκλαϊκευμένα επιστημονικά καρυκεύματα του γιατρού που νοστίμιζαν την υπαρξιακή τους αγωνία.

Πώς αλλιώς να εξηγούσε και την απόφαση της κοπέλας να παρατήσει σύξυλο τον φίλο της στην πλατεία, φεύγοντας μ’ έναν άγνωστό της, τον Γιαννάκη της φοιτητοπαρέας; Όσα σταφύλια κι αν φας, δεν μεθάς. Το κρασί τους, όμως, σε στέλλει σ’ άλλους κόσμους. Σ’ άλλο κόσμο πήγαινε τώρα κι ο Κωσταντής-Αγάς μ’ όλα τ’ αναπάντεχα απόψε, συμπυκνωμένο βαρύ κρασί. Νοθεμένο κρασί. Που σου σαλεύει τον νου. Χάνεται η ψυχή σου. Παραλύει το κορμί σου. Πεθαίνεις…!

Να ζεις και να σε φοβάται ο Χάρος. Να πεθαίνεις και να μην φοβάσαι τον Χάρο.

Ο λιγόλαλος δάσκαλος έμαθε στο μολύβι του να πυροβολεί λέξεις κι έγραψε ένα μυθιστόρημα για το άδικο όσων ίδρωναν να θρέψουν εκείνους που δεν έγραφαν τίποτα, για τον ιδρώτα αυτών που τους έθρεφαν. Παλιά ήταν οι αφέντες κι οι δούλοι, σήμερα οι μοχτορουφήχτρες κι οι φτωχοί άνθρωποι της γης του εύφορου χωριού Διουσφεά – η αιώνια αντίφαση μες στις κοινωνίες τ’ ανθρώπου, που ο χορτασμένος δεν πιστεύει τον πεινασμένο.

                                        "Ψυχαρίδα" 

Συγγραφέας : Ντακάκης Νίκος

Ένα βράδυ η ψυχαρίδα έρχεται στο σπίτι.
Τι θα μπορούσε να είναι; Μια πεταλούδα γύρω από το φως; Ή μια ψυχή που αποζητά τη λύτρωση;

Σε κανέναν δε μιλούσε, κανέναν δεν πείραζε, και δεν έμαθε κανείς από πού ήρθε κι από πού κρατούσε η σκούφια του. Και το πιο περίεργο; Ουδείς νοιάστηκε ποτέ γι’ αυτόν, ούτε και τον αναζήτησε ποτέ κανένας.
Ένας αδύναμος γεροντάκος, φτωχοντυμένος, που έζησε σαν ασκητής. Ήταν τρελός; Ούτε αυτό είναι εύκολο να απαντηθεί. Πάντως, πάσχιζε να κρατήσει μέχρι τέλους το φοβερό, ένοχο μυστικό του.

Η ψυχή είναι πνοή Θεού. Ιερή κι αθάνατη. Ποτέ της δεν πεθαίνει η ψυχή. Και όταν έρθει η στιγμή να τελειώσει το ζωντανό που την κουβαλάει, εκείνη φεύγει, αλλά δε χάνεται. Γίνεται πεταλούδα που τριγυρνά στους κάμπους και στα λιβάδια μέχρι να έρθει η ώρα να γεννηθεί ένα άλλο ζωντανό, οπότε τρέχει και χώνεται μέσα του.

"Γαμήλιο συμβόλαιο" 

Συγγραφέας:  Richmond Michelle

Οι νιόπαντροι Άλις και Τζέικ είναι το τέλειο ζευγάρι.
Η Άλις, επιτυχημένη δικηγόρος, και ο Τζέικ, ψυχολόγος, ξεκινούν την κοινή τους ζωή με άπειρες δυνατότητες. Αφού λαμβάνουν ένα υπέροχο γαμήλιο δώρο από κάποιον επιφανή πελάτη της Άλις, αποφασίζουν να ενταχτούν σε μια μυστηριώδη, άκρως επιλεκτική ομάδα, γνωστή ως «Το Συμβόλαιο». Ο στόχος του φαίνεται απλός: να διατηρεί τους γάμους των μελών του ευτυχισμένους και αλώβητους. Η Άλις και ο Τζέικ αρχικά σαγηνεύονται από την αίσθηση της κοινότητας, μέχρι που ένας απ’ τους δύο παραβαίνει τους κανόνες. Τότε ανακαλύπτουν ότι, για όσους απαρτίζουν το Συμβόλαιο, η ιδιότητα του μέλους είναι ισόβια, αναπότρεπτη και απαραβίαστη.
Για τον Τζέικ και την Άλις ο γάμος των ονείρων τους πρόκειται να γίνει ο χειρότερος εφιάλτης τους.

Συνέρχομαι μέσα σε ένα Τσέσνα που τραντάζεται πέφτοντας σε κενά αέρος. Το κεφάλι μου πάλλεται ρυθμικά από τον πόνο, το πουκάμισό μου έχει λεκέδες από αίμα.

Δεν έχω ιδέα πόσος χρόνος έχει περάσει. Κοιτάζω τα χέρια μου περιμένοντας να δω δεσμά, αλλά είναι ελεύθερα. Μόνο μια απλή και συνηθισμένη ζώνη ασφαλείας είναι περασμένη γύρω από τη μέση μου. Βγαίνω έξω και κάθομαι σε ένα παγκάκι να περιμένω. Κάνει κρύο, η ομίχλη κατεβαίνει σε κύματα. Η Άλις πλησιάζει.

Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να της πω, αλλά φοβάμαι. Όσο περισσότερα ξέρει, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος που διατρέχει. Και τι δε θα ’δινα για να γυρίζαμε πίσω στην αρχή: πριν από τον γάμο, πριν έρθει το Συμβόλαιο και φέρει τις ζωές μας τα πάνω κάτω.

"Ευρωγενοκτονία - Τα Μνημόνια εξολοθρεύουν τον Ελληνικό πληθυσμό - Γλωσσάριο μνημονιακών όρων"  

Συγγραφέας : Κόλμερ Κωνσταντίνος

Τα «Μνημόνια Κατανοήσεως» των «Ευρωεταίρων» που υπέγραψε η Ελλάς την τελευταία 7ετία με το ΔΝΤ μείωσαν τον πληθυσμό της χώρας κατά 150.000 άτομα και αύξησαν τον Δείκτη Εξαρτήσεως στο 2. Σε κάθε εργαζόμενο αντιστοιχούν δύο «εξηρτημένα» άτομα (κάτω των 12 ετών και άνω των 65 ετών) ως και η συντήρηση 1,1 εκατομμυρίου ανέργων.

Ο Ελληνικός πληθυσμός ελαττώνεται ταχέως εξ αιτίας της υπογεννητικότητας και της μαζικής φυγής των νέων Ελλήνων (κάτω των 45 ετών) στο εξωτερικό. Στην 7ετία της ευρω-κρίσεως υπολογίζεται ότι 500.000 άτομα έφυγαν από την Ελλάδα , 170.000 μόνο το 2017, και το πληθυσμιακό κενό καλύπτουν εισρέοντες εκ Τουρκίας λαθρομετανάστες και οι γεννήσεις μουσουλμάνων στην Ελλάδα.

Εάν συνεχισθεί η αποτρόπαια αλλά φευκτή πορεία του Ελληνικού πληθυσμού, σε τριάντα χρόνια θα αριθμεί τα 7 εκατομμύρια: 35% οι γέροντες, 800.000 τα παιδιά και 3 εκατομμύρια οι εργαζόμενοι χαμηλόμισθοι μουσουλμάνοι.

Τούτο, όμως, θα σημάνει και το τέλος του Ελληνισμού, που έδρασε εκπολιτιστικώς επί 6.000 χρόνια στη γωνιά αυτή της Γης.

Η συνεχής υποχώρηση της αναλογίας γεννήσεων των Ελλήνων αποδίδεται στην μείωση του εθνικού εισοδήματος κατά 30%, στο κλείσιμο 200.000 μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην έξοδο των νέων από την χώρα. Αιτία η βαρεία φορολογία , τα Κάπιταλ Κοντρόλς και τα περιοριστικά μέτρα της ρευστότητος. Τα διαρρέοντα στην ΕΕ «πρωτογενή πλεονάσματα» 7 δις ευρώ ετησίως προκαλούν κάμψη της Ελληνικής παραγωγής, πολύ πιο κάτω της δυνητικής «πλήρους απασχολήσεως». Αφ’ ότου η χώρα υιοθέτησε το ευρώ ως νόμισμα, το 2002, έχασε σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, με αποτέλεσμα την άνοδο της ανεργίας. Εν τούτοις, η πτώση της απασχολήσεως στην Ελλάδα δεν υπήρξε αποτέλεσμα μόνον των Μνημονίων Λιτότητος που επέβαλε το ΔΝΤ τα έτη 2010-2017, αλλά και της εντάξεως της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1981. Ολόκληροι κλάδοι της Ελληνικής παραγωγής συρρικνώθησαν, όπως η καπνοπαραγωγή, η αλιεία, τα ναυπηγεία, η μεταλλουργία, η κτηνοτροφία, ενώ ο τουρισμός κατέστη «μονοκαλλιέργεια», με φθίνουσα μάλιστα απόδοση.

Να είναι όλα αυτά τυχαία, αποτέλεσμα της αβελτηρίας των μεταπολιτευτών που υπερχρέωσαν την χώρα, ή μήπως μία παλαιά συνωμοσία διά την μεταβολή της χώρας σε τόπο «παραθερισμού των Αρίων»;

                                      "8 μήνες" 

 Συγγραφέας : Παπαθανασίου Γιάννης

Αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο, γιατί, ακόμη και σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, η αλήθεια για το τι πραγματικά συνέβη στη χώρα το 2009 δεν έχει αναδειχθεί σε όλες της τις διαστάσεις. Τι έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ για να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης; Πήρε μέτρα την ώρα που έπρεπε ή όχι; Προώθησε αλλαγές, υλοποίησε μεταρρυθμίσεις; Κυβέρνησε ή «παραδόθηκε» και τελικά «απέδρασε», όπως ισχυρίζoνται κάποιοι; Ποιο ήταν το πολιτικό κλίμα της εποχής; Ποια ήταν η στάση της αντιπολίτευσης; Γιατί ο Κώστας Καραμανλής προσέφυγε σε εκλογές; Ποιοι γνώριζαν την αλήθεια για την οικονομία; Τι έπρεπε και τι τελικά έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου; Γιατί η Ελλάδα αποκλείστηκε από τις αγορές; Ήταν η προσφυγή στο ΔΝΤ αναπόφευκτη; Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δίνω μέσα από αυτό το βιβλίο. Όχι για να αποσείσω τις όποιες πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης που υπηρέτησα ή και τις δικές μου. Καταθέτω στον καλοπροαίρετο αναγνώστη την προσωπική μου μαρτυρία. Για το έργο που επιτελέσθηκε. Και για τις αποφάσεις ή τους σχεδιασμούς που οι εκλογές ανέστειλαν και τελικά ματαίωσαν. Αποφάσεις και σχεδιασμοί που, αν υλοποιούνταν αμέσως μετά τις εκλογές, η πορεία της χώρας θα ήταν τελείως διαφορετική. Παράλληλα, με την αποτύπωση του πολιτικού κλίματος εκείνης της κομβικής για την εξέλιξη της κρίσης περιόδου, επιχειρώ να αναδείξω την αδήριτη για το μέλλον του τόπου ανάγκη της διαρκούς και ασυμβίβαστης σύγκρουσης μεταξύ ανευθυνότητας και υπευθυνότητας, ορθολογισμού και λαϊκισμού. Και να επισημάνω τη διαχρονική αξία της συνεννόησης και της συναίνεσης απέναντι στις μεγάλες και κρίσιμες προκλήσεις που αφορούν όλους τους Έλληνες.
Γιάννης Δ. Παπαθανασίου

Αυτό το βιβλίο το χρωστώ σε πολλούς, επώνυμους και ανώνυμους, με τους οποίους με συνέδεσαν κοινά οράματα, αγώνες και αγωνίες. Το χρωστώ και σ’ εμένα τον ίδιο. Για να κλείσω οριστικά τις όποιες εκκρεμότητες του χθες και να ασχοληθώ με το σήμερα και, κυρίως, το αύριο. Γιατί πράγματι πιστεύω ότι μόνη έγνοια και αγωνία όλων μας πρέπει να είναι το πώς θα δημιουργήσουμε όλοι μαζί οι Έλληνες τους όρους και τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Καταθέτω, λοιπόν, εδώ τη δική μου μαρτυρία για τη σύντομη, αλλά κρίσιμη, γεμάτη προκλήσεις και διλήμματα περίοδο κατά την οποία είχα την ευθύνη της διαμόρφωσης και εφαρμογής της οικονομικής πολιτικής. Καταθέτω την αλήθεια του έργου μας.

               "Παραδώστε τους αντιστασιακούς" 

Συγγραφέας : Κατσούλας Γιώργος

«Περίεργο κράμα αυτοί οι αντιστασιακοί. Πώς μπορούσαν να χαμογελάνε, όταν οι ζωές τους κρέμονταν σε μια κλωστή; Πώς επιδείκνυαν τέτοια ευαισθησία, την ώρα που ήταν σαν κυνηγημένα αγρίμια; Πώς είχαν το κουράγιο να φερθούν τόσο τρυφερά ο ένας στον άλλον, τη στιγμή που η ζωή τούς φερόταν τόσο σκληρά; Πώς έβρισκαν την αντοχή να συνεχίσουν να πολεμάνε, όντας εξουθενωμένοι από την πείνα; Πώς είχαν τη δύναμη να αγαπήσουν, όταν τους περιτριγύριζε τέτοιο μίσος; Πώς δεν άφηναν τον εαυτό τους να μετατραπεί σε ζώο, τη στιγμή που τα σκυλιά του πολέμου ορμούσαν για να τους ξεσκίσουν; Πού έβρισκαν το σθένος; Πού έβρισκαν το ηθικό ανάστημα και ο πόλεμος δεν τους μετάλλασσε σε κτήνη; Από πού πήγαζε αυτή η ισχύς; Αυτή η δύναμη; Αναμφίβολα, μια τέτοια δύναμη προερχόταν από τα τρίσβαθα της ψυχής, από εκεί όπου φωλιάζει το αντίθετο του θανάτου. Και το αντίθετο του θανάτου δεν είναι η ζωή, αλλά η αγάπη».

Ο Γιώργος Κατσούλας διασκευάζει το ομώνυμο θεατρικό έργο του, με το οποίο απέσπασε τρία βραβεία, σε μυθιστόρημα και δίνει τη δική του προσωπική ματιά στα γεγονότα της Κατοχής.

Α' ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ»

Γ' ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ

ΚΥΠΡΙΩΝ (Ε.Π.Ο.Κ.)

ΕΠΑΙΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

"Ζωή στα όρια" 

Συγγραφέας : Ραμπινιάν Ντόριτ

Ό,τι αρχίζει μέσα στο ψύχος ενός πρώιμου χειμώνα της Νέας Υόρκης τελειώνει στο εκτυφλωτικό απόγειο του καλοκαιριού σε μια παραλία της Γιάφας. Μια τυχαία συνάντηση φέρνει κοντά δύο ξένους: τη Λιάτ, Ισραηλινή από το Τελ Αβίβ, και τον Χιλμί, Παλαιστίνιο με ρίζες από τη Χεβρώνα. Για έναν παγωμένο χειμώνα μακριά από την πατρίδα, σε χιονισμένους δρόμους, πνιγμένοι από τη νοσταλγία για τον ήλιο της Μέσης Ανατολής, η Λιάτ και ο Χιλμί οριοθετούν έναν χώρο αποκλειστικά δικό τους, ένα βραχυπρόθεσμο ιδιωτικό σύμπαν, έναν τόπο μόνο για δύο. Από τις χαραμάδες και τα περιθώρια, τις γωνίες και τα κενά τούς κρυφοκοιτάζει καγχάζοντας η πραγματικότητα που καιροφυλακτεί στο Ισραήλ. Η ιστορία, με τα πάθη και τις ανατροπές της, τους ακολουθεί ακόμα κι όταν παίρνουν χωριστούς δρόμους – η Λιάτ για να γυρίσει στο Τελ Αβίβ, ο Χιλμί πίσω στο χωριό του στα βόρεια της Ραμάλα.

«Εντυπωσιάστηκα… Ακόμα και η (ασύμμετρη) τραγωδία των δύο λαών δε συνθλίβει αυτή την ιστορία αγάπης που σκιαγραφείται με τις πιο φίνες γραμμές. Υπάρχουν πολλά εκπληκτικά στοιχεία σ’ αυτό το βιβλίο».
Άμος Οζ

«Άλλη μια αλλόκοτη, απρόσκλητη σκέψη φτερουγίζει στο μυαλό μου: Αυτοί οι δύο θαμποί, γελαστοί αντικατοπτρισμοί θα μείνουν αποτυπωμένοι στον καθρέφτη ακόμα κι όταν εμείς φύγουμε. Θα αιωρούνται μαζί μέσα σε αυτό το μουντό γυαλί, βουβοί και συγκεχυμένοι, ακόμα και αφού ο Χιλμί κι εγώ θα έχουμε πάρει ο καθένας τον δρόμο του. Αυτό το όμορφο ταμπλό βιβάν των δυο μας θα συνεχίσει να ζει μέσα στον καθρέφτη, κατακερματισμένο και ρευστό σαν αντικατοπτρισμός φαντάσματος».