Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Συνέντευξη της αγαπημένης μας Ελευθερία Μεταξά στο blog μας " The book time "







Ζητήσαμε από την φιλοξενούμενή μας να γράψει μόνης της ένα σύντομο βιογραφικό, και μας έγραψε τα πιο κάτω



Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας- Παιδαγωγικής- Ψυχολογίας), της δραματικής σχολής "Διομήδη Φωτιάδη" και του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1 (Τμήμα δημοσιογραφίας). Μιλάει αγγλικά. Μέχρι το 1998 εργάστηκε ως ηθοποίος, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ενώ το καλοκαίρι του 1998 δούλεψε στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 ως ασκούμενη δημοσιογράφος. Σήμερα εργάζεται ως φιλόλογος, ενώ παράλληλα ασχολείται με την επιμέλεια βιβλίων. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Το 2016 έλαβε μέρος στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό που προκήρυξε η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, αποσπώντας έπαινο για το διήγημά της "Το τελευταίο ταξίδι". Είναι παντρεμένη και έχει ένα γιο.








Ποια όμως είναι η Ελευθερία Μεταξά  ;;;Ας την γνωρίσουμε μέσω  μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!





1.Πιστεύεις ότι δίνονται ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους στη χώρα μας να αναδείξουν το ταλέντο τους:

* Καταρχάς, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ για τη φιλοξενία στο εξαιρετικό blog σας. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί εκδοτικοί οίκοι που δίνουν την ευκαιρία σε νέους συγγραφείς να αναδείξουν το ταλέντο τους. Βέβαια, χρειάζεται υπομονή και επιμονή και, πάνω από όλα, μεγάλη αγάπη για τη συγγραφή και μεράκι.





 2.Πώς ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας «ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗΝ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ;» και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο κι αυτό το εξώφυλλο; 

* Η ιδέα γι’ αυτό το βιβλίο είχε γεννηθεί πριν από πολλά χρόνια. Είχα βρεθεί κάποτε σε ένα νοσοκομείο και κοιτάζοντας τους ασθενείς που έκαναν θεραπείες αναρωτήθηκα πού θα μπορούσε να φθάσει κάποιος για να σώσει τη ζωή του ή τη ζωή ενός αγαπημένου σου ανθρώπου, ποιους ηθικούς φραγμούς θα κατέλυε, ποια όρια θα ξεπερνούσε. Όταν ωρίμασε μέσα μου η ιδέα, αποφάσισα να γράψω το βιβλίο. Δυστυχώς, δεν μπορώ να σας πω γιατί επέλεξα αυτόν τον τίτλο, καθώς αποτελεί φράση-κλειδί για τη λύση του μυστηρίου. Όσο για το εξώφυλλο, ο εκδοτικός μου οίκος, ο Ωκεανός, μου πρότεινε τέσσερα διαφορετικά εξώφυλλα για το βιβλίο μου και με την αγαπημένη μου Εύη Ζωγράφου καταλήξαμε σε αυτό, το οποίο το λάτρεψα με την πρώτη ματιά. Το βρίσκω πολύ ατμοσφαιρικό και γεμάτο μυστήριο. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη μοναδική Έλενα Ματθαίου για την εκπόνησή του!






3.Σύστησε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σου.

* Κεντρική ηρωίδα του βιβλίου είναι η Κλαίρη, η οποία ζει εδώ και πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη μαζί με τον πατριό της. Η μητέρα της έχει πεθάνει, ενώ οι σχέσεις με τον πατέρα της είναι ανύπαρκτες. Επιστρέφει στην Ελλάδα όταν ο αδελφός της δολοφονείται, γιατί θέλει να ανακαλύψει την αλήθεια για τον θάνατό του. Εκεί, όμως, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα κύκλωμα, το οποίο θυσιάζει αθώους και ανυπεράσπιστους ανθρώπους στο όνομα της επιστήμης και του γενικού καλού. Με σύμμαχο έναν φίλο του αδελφού της θα προσπαθήσει να ξεσκεπάσει το κύκλωμα αυτό και να οδηγήσει στη δικαιοσύνη τους δολοφόνους του αδελφού της.





4.Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στους αναγνώστες με το βιβλίο σου;

* Το μήνυμα που θέλω να περάσω στους αναγνώστες είναι ο σεβασμός σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη ή την οικονομική κατάστασή της. Υπάρχουν και άλλα μηνύματα, όπως η αξία της μητρότητας, η σημασία της οικογένειας στη ζωή του ανθρώπου, η αδελφική αγάπη, η αυτοθυσία. Επίσης, πρόθεσή μου είναι να προβληματίσω τους αναγνώστες για το κατά πόσο είναι ηθικό ή όχι να θυσιάζονται κάποιοι για χάρη του κοινού συμφέροντος.





 5.Με ποιό τραγούδι θα έντυνες το βιβλίο σου; 

* Δύσκολη ερώτηση. Δεν το είχα σκεφθεί ποτέ. Ίσως με το “My immortal” των Evanescense. Νομίζω ότι του ταιριάζει.







6.Πως ξεκινήσατε την συγγραφή? Ποιο ήταν το έναυσμα?

* Από μικρή μου άρεσε να σκαρώνω στο χαρτί ιστορίες. Ίσως επειδή υπήρξα πολύ κλειστό παιδί, αυτός ήταν ο δικός μου τρόπος να εκφράσω όσα δεν μπορούσα με λόγια. Βέβαια, κι αυτές τις ιστορίες τις κρατούσα μόνο για μένα. Ντρεπόμουν να τις δείξω σε άλλους. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, μέχρι να βρω το θάρρος να στείλω το πρώτο μου βιβλίο σε εκδοτικό οίκο και νιώθω πολύ τυχερή που η Ελένη Κεκροπούλου με εμπιστεύθηκε και με βοήθησε να μπω στον μαγικό χώρο της συγγραφής. Της είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου έδωσε, αλλά και για όλα αυτά τα υπέροχα χρόνια της συνεργασίας μας, για την αγάπη και για τη στήριξή της.







 7.Ποια είναι τα συναισθήματα σας όταν μέσα από τα βιβλία σας αγγίζετε τις καρδιές των αναγνωστών σας;

* Τα συναισθήματα αυτά δεν νομίζω ότι μπορώ να τα περιγράψω, γιατί ό,τι και αν πω μάλλον είναι λίγο σε σχέση με αυτά που νιώθω. Αισθάνομαι απέραντη χαρά και συγκίνηση, όταν κάποιος μου λέει ότι τον άγγιξε ένα βιβλίο μου, πληρότητα, ευτυχία…





8. Έχει κάποιος ήρωας του βιβλίου σου χαρακτηριστικά δικά σου ή κοντινών σου ανθρώπων;

* Νομίζω ότι –υποσυνείδητα- για να πλάσω τους χαρακτήρες των βιβλίων μου αντλώ στοιχεία από τον εαυτό μου και από τους ανθρώπους που υπάρχουν στη ζωή μου. Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους, ακόμα και αυτούς που δεν γνωρίζω και μπορεί να τους συναντήσω τυχαία στο διπλανό τραπέζι μιας καφετέριας. Προσπαθώ, βέβαια, να είμαι διακριτική, αν και δεν νομίζω ότι τα καταφέρνω πάντα!






9. Όταν γράφεις, απομονώνεσαι, θέλεις τον δικό σου χώρο, απόλυτη ησυχία ή θόρυβο; Ποιος είναι ο πρώτος που το διάβασε ; 

* Γράφω κυρίως αργά το βράδυ, όταν ο άντρας μου και ο γιος μου έχουν κοιμηθεί και έχω τελειώσει με όλες μου τις καθημερινές υποχρεώσεις. Παίρνω το λάπτοπ μου, κλείνομαι στην κουζίνα και συνήθως με βρίσκει το ξημέρωμα γράφοντας. Ο θόρυβος δεν με ενοχλεί, γιατί είμαι πολύ απορροφημένη από αυτό που κάνω. Μόνο, καμιά φορά ξαφνιάζομαι από κάτι που θα ακούσω μέσα στη νύχτα, ειδικά αν γράφω κάποια σκηνή με πολλή αγωνία. Μάλλον είμαι επηρεασμένη από αυτό που γράφω και φαντάζομαι ότι κάποιος έχει μπει στο σπίτι. Σηκώνομαι, ελέγχω όλα τα δωμάτια, γελάω με τον εαυτό μου που περίμενε να πιάσει τον σχιζοφρενή δολοφόνο και… επιστρέφω στην κουζίνα, για να ξαναχαθώ στον δικό μου κόσμο, παρέα με τους ήρωές μου. Ο πρώτος άνθρωπος που διαβάζει τα βιβλία μου είναι η αδελφή μου, η Υπατία. Μόλις ολοκληρώνω ένα κεφάλαιο, της το δίνω και περιμένω με αγωνία τις παρατηρήσεις και τις επισημάνσεις της, που πάντα είναι εύστοχες. Η Υπατία με βοηθάει πολύ και με τις γνώσεις της πάνω σε ιατρικά θέματα. Η αλήθεια είναι ότι με έχει σώσει από κακοτοπιές, γιατί μπορεί εγώ να σκεφθώ κάτι που θεωρώ ότι είναι πολύ καλό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν «στέκει» ιατρικώς. 






10.Υπάρχει κάποιο έργο σας που σας δυσκόλεψε στην ολοκλήρωση του; 

* Νομίζω ότι περισσότερο με δυσκόλεψε το τελευταίο μου βιβλίο, το «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;», γιατί χρειάστηκε να κάνω πολλή έρευνα για το θέμα το οποίο διαπραγματεύεται και να το εξετάσω από πολλές οπτικές γωνίες, για να κατανοήσω την ψυχολογία όσων εμπλέκονται με αυτό. Επειδή έχει σε ορισμένα σημεία μια μικρή σχέση με ένα προσωπικό μου βίωμα, υπήρχαν στιγμές που «ζορίστηκα» συναισθηματικά. Μεγάλη βοήθεια μου παρείχε ο εξαιρετικός γιατρός και πολύτιμος φίλος κ. Ιωάννης Σκαρλάτος, ο οποίος με τις γνώσεις του, την πείρα και την ευαισθησία που τον διακρίνει φώτισε κάποιες σκοτεινές για μένα πλευρές του θέματος.









11.Ποιόν ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί; 

* Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους «δευτεραγωνιστές» μου, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί η πλοκή. Αγαπώ ιδιαίτερα τον Πάρη, από το «Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά», γιατί επωμίστηκε στους ώμους του μια τεράστια ευθύνη που όμως δεν ήταν δική του, αλλά και την Καίτη, από το «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;» για την αξιοπρέπεια και τη δύναμη της ψυχή της.
12.Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά.
* Αγαπημένη μου φράση είναι το «Όλα καλά!» (ακόμη κι όταν δεν είναι). Ένα τραγούδι που δεν ξέρω αν με αντιπροσωπεύει, αλλά πάντα με συγκινεί όταν το ακούω, είναι «Τα ήσυχα βράδια», τραγουδισμένο από την αισθαντική φωνή της Αρλέτας. Η αγαπημένη μου ταινία είναι «Η ζωή είναι ωραία», για την τρυφερότητα και τα μαθήματα ανθρωπιάς που δίνει.








The book time




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου