Άποψη για το βιβλίο " Κρυσταλλία " μέσα από τα μάτια της Πόπη Χρυσουλάκη. Εκδόσεις Bell

" Κρυσταλλία "

Συγγραφέας : Ειρήνη  Βαρδάκη
Εκδόσεις : Bell

Λίγα λόγια για το βιβλίο:



Αέρινη, επιβλητική, μια γυναίκα που έχει πολλά να πει και περισσότερα να κρύψει.
Πλασμένη για τ' αλλιώτικο, το διαφορετικό. «Διαόλου θηλυκό». Έτσι την αποκαλούσε η μάνα της. 
Τη σπάνια ομορφιά της την απέδιδε σε δώρο που της έκανε ο διάβολος για να πλανεύει κόσμο. 

Έχοντας αποδράσει από τη ζωή της στο νησί, η Κρυσταλλία δουλεύει σε ένα από τα πιο φημισμένα μπαρ της πόλης. Οι άντρες παγώνουν στη θέα της. Το πλάσμα που τους σερβίρει θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη σταρ, μια ντίβα από αυτές που εξυμνούν τα περιοδικά. Κι όμως εκείνη είναι μια σερβιτόρα, η δική τους σερβιτόρα.

Ένα μοιραίο ερωτικό τρίγωνο
Κρυσταλλία, Νικόλας, Γωγώ. Οι τρεις τους ακροβατούν σ' ένα τεντωμένο σχοινί. Εδώ ο έρωτας και το πάθος μπλέκουν σε έναν επικίνδυνο χορό με τα ψέματα και την προδοσία. Ένα χορό που μοιάζει με βουτιά στο κενό.

Ο δολοφόνος
Ένας αόρατος δολοφόνος σπέρνει τον πανικό στην πόλη. Τα θύματά του είναι όμορφες νεαρές κοπέλες. Η αστυνομία ζητά απαντήσεις. Ψάχνει τη λύση σ' ένα αίνιγμα πάθους και διαστροφής.
Και ο χρόνος μετράει αντίστροφα.

Η μοίρα κόβει την τράπουλα, τα φύλλα μοιράζονται, το παιχνίδι αρχίζει...






Η άποψη της Πόπη Χρυσουλάκη‎ για το βιβλίο:



Πόσα βιβλία που μυρίζουν Ελλάδα έχετε διαβάσει τελευταία; Σίγουρα πολλά. Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί την Κρυσταλλία; Πως την Ελλάδα δεν την περιγράφει ως τόπο, αλλά τη σκιαγραφεί μέσα από τους χαρακτήρες των ηρώων της. Αυτό που έχει καταφέρει η Ειρήνη Βαρδάκη, το συναντάς δύσκολα σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς. 

Μέσα από την πένα της ζωντανεύουν τόσο καλοδουλεμένοι χαρακτήρες, που ενώ ταξιδεύουν στις σελίδες της, είσαι σίγουρος πως κινούνται γύρω σου. Γιατί ανθρώπους σαν τη μαμά της Κρυσταλλίας, σαν την Κρυσταλλία, σαν το Νικόλα, σαν τη Γωγώ, σαν τη Μελίνα και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές του βιβλίου, αναγνωρίζουμε όλοι στο κοντινό ή το μακρινό περιβάλλον μας. Κι είναι τόσο δυνατά τα ψυχογραφικά τους προφίλ, που σου βγάζουν εξίσου έντονα συναισθήματα. Είναι αδύνατον να μην χαλαστείς με τη σκληρότητα της μαμάς της. Είναι αδύνατον να μη βγάλεις στην Κρυσταλλία το καπέλο για την αποφασιστικότητα και τη δυναμική της στάση. Είναι αδύνατον να μη θυμώσεις με το Νικόλα και την εμμονή του να συνυπάρχει με δύο γυναίκες, χωρίς να μπορεί να καταλήξει ποια από τις δυο θέλει για σύντροφό του. Είναι αδύνατον να μη λυπηθείς τη Μελίνα.

Το διάβασμα είναι σιωπηλή και μοναχική απασχόληση. Κι όμως, διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι αδύνατον να μη μιλήσεις με τους ήρωές του. Λες και με μια κουβέντα σου θα τους επηρεάσεις και θα αλλάξεις την έκβαση των γεγονότων. Κι αυτό κάνει την Κρυσταλλία ένα διαφορετικό βιβλίο. Μαζί με το γεγονός πως ξεκινάει ως αισθηματικό με χαλαρό ύφος, για να καταλήξει αστυνομικό, αρκετά άγριο και ανατρεπτικό. Λάτρεψα να το ζω. Γιατί αυτό το βιβλίο το ζεις. Θυμώνεις, συγκινείσαι, φωνάζεις, παραδέρνεις με τα “αν” και τα “γιατί”. Αν αυτό είναι το πρώτο της εγχείρημα, δεν ξέρω τι μπορεί να ακολουθήσει…��Ίσως θα ήθελα καλύτερο “μοίρασμα” στο βιβλίο. Το πρώτο μέρος που περιγράφει τους ήρωες και κυρίως το ερωτικό τρίγωνο Νικόλα-Κρυσταλλίας-Γωγώς, είναι πολύ μεγαλύτερο από το αστυνομικό κομμάτι με το serial killer και το ανθρωποκυνηγητό της αστυνομίας. Από την άλλη, ίσως ήταν απαραίτητη μια ενδελεχής ανάλυση των ηρώων για να φτάσει η συνειδητοποίηση της αλήθειας στο τέλος. Σε κάθε περίπτωση, ένα απολαυστικό και διαφορετικό ανάγνωσμα.