" Το κεντρί της πεταλούδας "
Συγγραφέας : Γιώτα Γουβέλη
Εκδόσεις Διόπτρα
Λίγα λόγια για το βιβλίο :
Η σύζυγος, η αδερφή, η ερωμένη… Τρεις γυναίκες στα άκρα.
Τον Ιούλιο του 2005 ένας μυστηριώδης φόνος θα αφήσει τη χαρακιά του σε μια κλειστή κοινωνία. Τα κίνητρά του βρίσκονται στο παρελθόν τριών γυναικών, βαθιά κρυμμένα όσο κι οι ψυχές τους…
Η δεκαοχτάχρονη Σόνια, σαγηνευμένη από τις υποσχέσεις του νεαρού Σπύρου, ζει ένα φλογερό έρωτα. Αναπάντεχα, η δεσποτική μητέρα του Σπύρου επισκέπτεται το σπίτι της Σόνιας με μια πρόταση που φέρνει αναστάτωση και πόνο. Η ασυγχώρητη προδοσία αναγκάζει τη Σόνια να φύγει μακριά στην Αθήνα για να μην καταστρέψει δύο οικογένειες. Όμως η μοίρα δεν ξεγελιέται και θα περιμένει υπομονετικά τα χρόνια να περάσουν για να ολοκληρώσει το σχέδιό της.
Σόνια, Φωτεινή, Καίτη… Τρεις γυναίκες αποφασισμένες.
Στο νέο συγκλονιστικό βιβλίο της Γιώτας Γουβέλη, υφαίνονται ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι κομμάτια της δικής σου ζωής.
Η άποψη της Καλλιοπη Ορφανου- Γιακουμη για το βιβλίο:
Λατρεύω τις πεταλούδες και έτσι το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν ο τίτλος του. << Έχουν κεντρί οι πεταλούδες..?? >> αναρωτήθηκα...Έμενε να το εξακριβώσω. Πρόκειται για ένα βιβλίο που θεώρησα πως θα μου άρεσε αρκετά διαβάζοντας απλά και μόνο την υπόθεση.Ένας φόνος, ένας έρωτας, μια ερωμένη, μια μεγάλη προδοσία...Πολύ ενδιαφέρον άμεσα και μέσα σε μια φράση όσα θα με έκαναν να το επιλέξω.
Και έτσι έγινε και το κατάλαβα από τις πρώτες κιόλας σελίδες, το ενδιαφέρον μου, σταθερά αμείωτο από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ευκολοδιάβαστο, χωρίς καθόλου να με κουράζει η πλοκή του, χωρίς να το βαρεθώ στιγμή ή να περάσω στα γρήγορα σημεία που έδειχναν ανιαρά, είχα φθάσει ήδη στο τέλος. Μην μπερδευτείτε με αυτό, δεν είναι ένα βιβλίο που το διαβάζεις γρήγορα και δεν σου αφήνει τίποτα. Το αντίθετο. Είναι ένα βιβλίο καλοδουλεμένο, με υπέροχες κινηματογραφικές εικόνες που το ζεις σαν να το βλέπεις να παίζεται μπροστά σου σε κάποια σκηνή θεάτρου. Ένα βιβλίο που κάνει τα περάσματα του μέσα στον χρόνο και είναι εμπλουτισμένο με πολλά λαογραφικά στοιχειά πράγμα που μάρτυρα την προσεγμένη δουλειά της συγγραφέως του.
Είναι χωρισμένο σε τρεις ενότητες. Σε κάθε ενότητα και μια από τις τρεις ηρωίδες του αναλαμβάνει τον ρόλο της αφηγήτριας και με το δικό της χρώμα και ύφος η καθεμιά, μας αναλύουν γεγονότα και μας ξετυλίγουν τις ζωές τους .
Η Σόνια, κάπου στην δεκαετία του ’70 στα 18 της χρόνια μόλις, συναντάει τον Σπύρο, ένα γοητευτικό νέο άντρα που στο πρόσωπο του εκτός από τον έρωτα θα συναντήσει και την απόλυτη προδοσία όταν εκείνος την εγκαταλείπει για να παντρευτεί επηρεασμένος από την μητέρα του την αδελφή της την Φωτεινή. Έτσι η Σόνια μαζεύει τα κομμάτια της και φεύγει από το χωριό...όμως πόσο εύκολο είναι να συνεχίσει και να ξεχάσει ...και πως αυτό το ίδιο το παρελθόν δεν της το επιτρέπει..?? Ακόμα και έτσι μακριά και μονή οι δεσμοί μαζί του είναι άρρηκτοι...
Και περνάμε στην Φωτεινή μια κοπέλα που το μόνο που ονειρεύτηκε ήταν μια ευτυχισμένη οικογένεια κοντά σε έναν άντρα που θα τον αγαπούσε και θα την αγαπούσε το ίδιο. Και για να το καταφέρει το τίμημα βαρύ το ίδιο και η θυσία...και τελικά άξιζαν τον κόπο..??
Τέλος η Καίτη, η αδελφή του Σπύρου μια γυναίκα ανίκανη να διαχειριστεί την ζωή της, την άφησε έρμαιο στα χέρια άλλων και όταν ήρθε η ώρα να την ζήσει τελικά, πάλι έρμαιο την άφησε μπροστά στα πάθη της..δύσκολος δρόμος, άραγε θα την οδηγήσει σε διέξοδο ή σε βράχια...??
Τρεις γυναίκες λοιπόν, διαφορετικές μεταξύ τους, που όμως η κ. Γούβελη τις σκιαγραφεί τόσο καλά που είναι αδύνατον να μην αναγνωρίσουμε σε αυτές κομμάτια δικά μας ή ανθρώπων που ξέρουμε...
Τα μηνύματα που πήρα πολλά...Πάνω από όλα πόσο δυνατή είναι η γυναίκεια φύση . Μια γυναίκα αληθινά αποφασισμένη να τα καταφέρει , τελικά τα καταφέρνει. Αλλά και μια γυναίκα που δεν σέβεται τον εαυτό της και τους γύρω της τελικά και καταστρέφει και καταστρέφεται. Πως μια μητέρα που δεν αφήνει το παιδί να απογαλακτιστεί ποτέ τελικά το καταδικάζει σε αφάνεια και του στερεί την ομορφιά της ελευθέριας που σου δίνει το να πετάς ψηλά και με τα δικά σου φτερά. Καταδίκη και κατάρα.Και δεν μπορείς να μην αναλογιστείς που σταματάει ο ρόλος της μάνας και μέχρι που είναι τα όρια της μητρικής παρουσίας και αγάπης...Ένα ακόμα μήνυμα η πλευρά της ανύπαντρης μητέρας και του εξώγαμου παιδιού...Το στίγμα που κουβαλούν, ρετσινιά ή παράσημο..??
Τα (συν)αισθήματα πολλά ζήλια , φθόνος, αγανάκτηση,προδοσία, μίσος...και τελικά λύτρωση..με μια λύση που έρχεται μέσα από την γυναίκεια υποστήριξη και κατανόηση...
Απρόβλεπτο και συναρπαστικό βιβλίο μέχρι τέλους στα αλήθεια..Και να σας πω και κάτι...
Μια πεταλούδα λοιπόν η ζωή της κάθε γυναίκας...μεταβάλλεται και αλλάζει ανάλογα τις εποχές και τις συνθήκες, ανάλογα στο περιβάλλον που ζει και των ανθρώπων που ζουν γύρω της. Και τότε ή θα βγάλει κεντρί ή θα φτερουγίζει ευτυχισμένη γύρω τους σκορπώντας την ομορφιά και την της...Αλλά και πάλι, υπάρχουν λογιών λογιών πεταλούδες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου