" Αμαρτωλά νυστέρια "
Συγγραφέας : Tess Gerritsen
Εκδόσεις Ωκεανίδα
Λίγα λόγια για το βιβλίο :
Έπρεπε να είσαι αστέρι για να γίνεις δεκτός στο νοσοκομείο Μπέισαϊντ της Βοστόνης, αλλά η γιατρός ΆμπιΝτι Ματέο τα κατάφερε. Τώρα μέσα στην παραζάλη της εξοντωτικής κούρασης απ’ την άσκηση της ειδικότητας της χειρουργικής, απογειώνεται όταν η περιώνυμη ομάδα μεταμόσχευσης καρδιάς της προτείνει συνεργασία. Αλλά η Άμπι πολύ σύντομα θα πάρει μια εναγώνια και καταλυτική απόφαση που δυναμιτίζει όλη της την καριέρα. Η υγιής καρδιά που πρόκειται να αφαιρεθεί από ένα θύμα τροχαίου θα μεταμοσχευτεί σε μια εκατομμυριούχο ιδιωτική ασθενή αντί στο δεκαεφτάχρονοετοιμοθάνατο παιδί που ήταν πρώτο στη λίστα αναμονής. Η Άμπι καταστρώνει ένα τολμηρό σχέδιο για να εξασφαλίσει ότι η καρδιά θα πάει στο παιδί, αλλά οι συνέπειες της πράξης της θα πυροδοτήσουν σαρωτικές αποκαλύψεις: Μια πολύπλοκη και φονική αλυσίδα εμπορίου ανθρώπινων οργάνων και στο λιμάνι ένα πλωτό χειρουργείο όπου μερικά παιδάκια περιμένουν τον θάνατο. Ο θάνατος όμως περιμένει και την ίδια την Άμπι.
Η άποψη της για Πόπη Χρυσουλάκη το βιβλίο :
Η κίτρινη γραμμή “police line” που φαίνεται στο πάνω μέρος του εξωφύλλου σού “μαρτυράει” πως πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Μέχρι τη μέση του βιβλίου, όμως, ξεχνάς πως ξεκίνησες να διαβάζεις μια αστυνομική ιστορία. Ξεχνάς πως υπάρχει κάποιος δράστης. Γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχει κανένα έγκλημα. Ή μάλλον υπάρχει κι είναι συνεχές και αποτρόπαιο. Απλά εσύ δεν το υποψιάζεσαι ακόμα… Σπάνια ένα βιβλίο καταφέρνει να είναι σκληρό αλλά και τρυφερό ταυτόχρονα. Φανταστικό αλλά και ρομαντικό. Κοινωνικό αλλά και ανθρωποκεντρικό. Και ακόμα πιο σπάνια, ένα βιβλίο καταφέρνει να σε φέρει αντιμέτωπο με το μεγάλο δίλημμα “μέχρι πού θα μπορούσες να φτάσεις, προκειμένου να σώσεις το δικό σου άνθρωπο;” Το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη απληστία. Αλλά κι ένας ύμνος στην αυταπάρνηση, την ακεραιότητα και την αυτοθυσία. Την ίδια στιγμή που κάποιοι αναγκάζονται να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό για να μη σβήσει τ’ όνειρό τους, η πρωταγωνίστρια γκρεμίζει, στην κυριολεξία, τα όνειρά της, για να φτάσει στην άκρη του νήματος. Μια άκρη που κρύβει ένα πολύ οργανωμένο κύκλωμα αγοραπωλησίας οργάνων και παράνομων μεταμοσχεύσεων καρδιάς. Θύμωσα. Έκλαψα. Αγχώθηκα. Αλλά κυρίως δεν ήθελα να πιστέψω πως διαβάζω κάτι τόσο σκληρό, ακόμα και σ’ ένα βιβλίο. Γιατί δεν πρόκειται για κάτι εξωπραγματικό. Νιώθεις πως αγγίζει τα όρια του ρεαλιστικού. Πως θα μπορούσε κάπου να συμβαίνει. Ή πως έχει ήδη συμβεί. Κι αυτό είναι που σε συγκλονίζει περισσότερο. Μαζί με τη γραφή της συγγραφέως, που πραγματικά σε κρατάει δέσμιο με κάθε λέξη της. Δεν το προτείνω ως ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Το προτείνω ως ένα βαθύτατα ανθρώπινο αλλά και απάνθρωπο μήνυμα ζωής. Ως ένα βιβλίο που θα συγκινήσει ακόμα και τους πιο σκληρούς. Ως ένα βιβλίο που θα δείξει πόσο εύθραυστη είναι η ανθρώπινη ύπαρξη και πώς κάποιες ζωές μετράνε περισσότερο από κάποιες άλλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου