Καλωσορίζουμε τον Μακαρίου Βασίλη στο The book time
Ζητήσαμε από τον φιλοξενούμενό μας να γράψει μόνος του ένα σύντομο βιογραφικό, και μας έγραψε τα πιο κάτω.
Ο Μακαρίου Ι. Βασίλειος είναι γεννημένος το 1976 στην Πτολεμαΐδα, κάτοικος, πλέον, Θεσσαλονίκης, με κύρια ενασχόλησή του τη διαφήμιση και επικοινωνία. Είναι ιδιοκτήτης της εταιρείας «Τρισδιάστατα Εμπορικά Κέντρα Ελλάδος» (www.hellenicshoppingcenters.gr). Σπουδές του η σκέψη, που συνεχίζει έως και σήμερα να αναπτύσσει και χόμπι του τα ταξίδια σε άγνωστους και χαμένους προορισμούς.
 |
| Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο |
1. Μπαίνω απευθείας στο φλέγον θέμα. “Οι Χαμένοι Θεοί” σίγουρα δεν είναι ένα και μόνο βιβλίο, “Η Ανακάλυψη” πιθανώς είναι η πρώτη προσέγγιση σε μία τριλογία;
Καλησπέρα σας. Αφού πρώτα σας ευχαριστήσω για τη λιτή μεν αλλά άψογα δοσμένη άποψή
σας για το βιβλίο μου, μπαίνω και εγώ κατευθείαν στην απάντηση. Στην αρχή του βιβλίου
όπως επίσης και στη ράχη του εξωφύλλου υπάρχει ο τίτλος (Ι. Η ανακάλυψη). Αυτό εμμέσως
προδίδει εξ’ αρχής την ύπαρξη συνέχειας. Αυτό τρομάζει κάποιους. Ίσως γιατί το εύκολο είναι το ζητούμενο πλέον σε όλους μας. Πρώτη αντίδραση, "μα θα περιμένω τόσο καιρό για διαβάσω τη συνέχεια;;" Η απάντησή μου είναι πως το τέλος είναι ανούσιο εάν κάποιος δεν κατανοήσει την κάθε πρόταση ενός βιβλίου. Όπως ξέρετε, ξεκινώ το πρώτο μέρος αποκαλύπτοντας στην πρώτη σελίδα το τέλος του. Μήπως αυτό σας απέτρεψε να συνεχίσετε το ταξίδι; Και στη ζωή γνωρίζουμε το τέλος, απέτρεψε κανέναν αυτό να τη ζήσει;
Η ανακάλυψη λοιπόν αναζητεί τα δικά της μέλη, τους δικούς της αρχαιολόγους, τους δικούς της συμμέτοχους σε κάθε σελίδα της και όχι στο τέλος της. Περιμένει συνταξιδιώτες σε ένα ταξίδι που κάτω από κάθε πατημασιά μας θα εξερευνούμε το αθέατο.
Το πρώτο λοιπόν μέρος της ιστορίας που διαβάσατε είναι το πρώτο κεφάλαιο ενός βιβλίου,
είναι προοίμιο ενός έργου που ακολουθεί. Τα πρώτα 3 κεφάλαια έχουν απ’ την πρώτη στιγμή παραδοθεί στον εκδοτικό οίκο Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.
Θεωρώ επίσης το «οι χαμένοι θεοί» έργο και όχι τριλογία. Σε έναν αιώνιο συμπαντικό πόλεμο μάχη καλού κακού δεν τελειώνει ποτέ. Πώς θα μπορούσε να τελειώσει μια ιστορία ενός συγγραφέα; Και μιλώ για τον εσωτερικό μας κόσμο, το μεγαλύτερο και πολυπλοκότερο σύμπαν που έχει δημιουργηθεί ποτέ, το μοναδικό γνωστό δημιουργούμενο σύμπαν που και δημιουργεί αγάπη αλλά και νέα ζωή, νέα σύμπαντα. Σαγηνευόμαστε από τις μαύρες τρύπες που ρουφούν την ύλη, και κάνουμε πως δεν βλέπουμε τις πύλες φωτός μέσω των οποίων κάναμε την είσοδο μας στη ζωή και πείτε μου εάν υπάρχει φωτεινότερη από την αγάπη.
2. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να γράψετε με το συγκεκριμένο στυλ αυτό το μυθιστόρημα;
Είναι ξεκάθαρα η αφήγηση ενός και μόνο κεφαλαίου!
Όπως σας είπα νωρίτερα, πρόκειται για 1 βιβλίο 3 κεφαλαίων. Ο λόγος αυτής της επιλογής –
τεχνικής, θα γίνει αντιληπτός με την έκδοση και του τρίτου κεφαλαίου. Αυτό και ενώ αρχικά
ενοχλεί όσους το ξεφύλλισαν, στο τέλος όσοι το διάβασαν μου δίνουν συγχαρητήρια. Κάποιοι είχαν αποκαλέσει την επιλογή μου αυτή "καταστρατήγηση των ανόνων " και οι ίδιοι άνθρωποι στο τέλος της ανάγνωσης, μετέτρεψαν την άποψη τους σε "επαναστατικό τρόπο "συγγραφής.
Ναι λοιπόν αυτό πιστεύω και εγώ, ποιος ο λόγος να πάρεις 20 στο διαγώνισμα εάν αντιγράφεις το διπλανό σου;
Μπορεί να είναι το πρώτο βιβλίο μου, αλλά γράφω χρόνια, έχω ολοκληρώσει αρκετά βιβλία.
Πιστέψτε με είναι πολύ ευκολότερο να γράφεις με κεφάλαια. Συνήθως η αρχή του επόμενου
κεφαλαίου είναι το τέλος του προηγούμενο με διαφορετικές λέξεις. Αυτό σου δίνει και επιπλέον ιστορία αλλά και παύσεις. Χίλιοι άνθρωποι μπορούν να κατοικίσουν σε 400 σπίτια τα οποία κατασκεύασες σταδιακά, αλλά μπορεί να συμβεί και σε ένα μόνο, σε ένα σπίτι ουρανοξύστη, του οποίου όμως δε μπορείς να σταματήσεις λεπτό το χτίσιμο πριν την ολοκλήρωσή του.
3. Σας αρέσει να ανακαλύπτετε άγνωστους προορισμούς λέτε στην αυτοπαρουσίασή σας. Στάθηκε πηγή έμπνευσης το χόμπι σας στην ιστορία που περιγράφετε;
Έναν άγνωστο προορισμό, συνειδητοποιείς πως τον ανακάλυψες αφού πρώτα τον έχεις
ανακαλύψει. Αν ο στόχος σου ήταν εξ’ αρχής η ανακάλυψή του, τότε δεν είναι ανακάλυψη αλλά ταξίδι αναψυχής. Ναι όντως, οι όσες ανακαλύψεις είχα κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή
αποτέλεσαν το εφαλτήριο της ιστορίας αυτής. Μέτα ήρθε η αγάπη για τη χώρα μας που τρώει ξύλο από παντού. Ήθελα να κάνω κάτι, ήθελα να προσθέσω ένα μικρό κόκκο άμμου από όσα έχω βιώσει ανακαλύπτοντας την αξία του να έχεις γεννηθεί σε αυτό εδώ τον τόπο.
Για να το κάνω πιο ρεαλιστικό, δεν είναι λίγες οι φορές που ήρθα σε κόντρα με φίλους
συμπολίτες, εκείνοι να μου μιλάνε για τις διακοπές στη Χαλκιδική και εγώ να τους μιλάω για
διακοπές στη Σάμο, εκείνοι να μου λένε για τα μπιτσόμπαρα και εγώ να τους μιλάω για το
Ευπαλίνειο όρυγμα. Φυσικά ένα ταξίδι στο Ευπαλίνειο όρυγμα δεν είναι σίγουρα ένα ταξίδι
ανακάλυψης. Η αποκάλυψη όμως στο μυαλό σου της ικανότητας αυτών των ανθρώπων που το κατασκεύασαν, ή η αξία προσφοράς τους στο σήμερα του δυτικού πολιτισμού, είναι το κέρδος της ανακάλυψης του εαυτού σου. Όσο και αν γίναμε άνθρωποι που μας νοιάζει να έχει μπαταρία και καλό ιντερνέτ η προέκταση του χεριού μας, το σμαρτφοουν μας. Δεν πρέπει να είμαστε αγνώμονες στους αληθινά σμαρτ ανθρώπους, αυτούς που έκαναν υπολογισμούς χιλιοστών με το μυαλό και όχι στο τάμπλετ τους.
Έτσι έγινε και στο βιβλίο μου λοιπόν, αν και αρχικά ξεκίνησα μια ιστορία έχοντας στο μυαλό τα έως τότε ταξίδια μου, ξαφνικά το κίτρινο βαν του νεαρού αρχαιολόγου έπεσε σε μια λακκούβα, ο συγγραφέας γύρισε το κείμενο πιο πίσω, άρχισε να συμπληρώνει κομμάτια και το ταξίδι μεταλλάχθηκε, μπήκε σε ένα νέο, άγνωστο έως τότε όρυγμα. Το βίωσα και το άφησα να με κατευθύνει προς την έξοδο του. Αν έχω βγει από αυτήν; Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά. Σίγουρα όμως βλέπω φως μπροστά μου.
4. Ποιος διάβασε πρώτος τα χειρόγραφά σας και πώς τα αντιμετώπισε;
Η Έλενα, μια καλή φίλη. Στην πολύ αρχή, στο άκουσμα του τίτλου, είχε ενστάσεις, μου είχε πει πως δεν ήταν το είδος που της άρεσε και διαβάζει. Όσο η ιστορία έτρεχε, κάθε πρωί μου
έστελνε μήνυμα ζητώντας τη συνέχεια της ιστορίας. Εάν μια μέρα της έλεγα πως δεν είχα κάτι να δώσω, αντιδρούσε. Μάλιστα, και αυτό είναι ένα αστείο μεταξύ μας, σήμερα μου λέει πως έχει κρατημένα όλα τα αρχικά κείμενα και όταν μια μέρα γινώ διάσημος θα τα πουλήσει. Την ευχαριστώ και δημοσίως γιατί βοήθησε κυριολεκτικά στη συγγραφή του βιβλίου, άλλοτε με επισημάνσεις, άλλοτε με αναγνώριση ορθογραφικών ή συντακτικών λαθών σε εκείνα τα αρχικά κείμενά μου. Αυτό μπορεί να φαντάζει λίγο, καθώς αυτά μεταγενέστερα θα διορθώνονταν, είτε από μένα είτε από επιμελητή,αλλά η αξία της προσφοράς της ήταν στο πάθος της αναζήτησης της συνέχειας. Μου έδινε την πιστοποίηση πως πάω καλά και άρα συνέχιζα. Η έμπνευση εξάλλου χρειάζεται την τροφή της αναγνώρισης είτε για το παρόν κείμενο, είτε για κάποιο μελλοντικό.
5. Υπάρχει τελικά υπερφυσική δύναμη που κινεί τα νήματα; Είμαστε ικανοί να την
αντιληφθούμε;
Η μετάλλαξη της κοινωνικοποίησης περιθωριοποιεί όποιον απαντά θετικά σε αυτή την
ερώτηση. Εγώ όμως θα πω ναι, θα πω ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ύπαρξη αυτής της υπερφυσικής
δύναμης. Και όχι δε με έχει ορίσει πρέσβη Του, δεν έχω αποδείξεις. Απλά πιστεύω. Σκέτο
πιστεύω. Είναι κακό να μη χαίρομαι να έχω φτιαχτεί από τον πίθηκο;
Τι είναι εν τέλει θεός; Ο δημιουργός των ανθρώπων ή ο Δημιουργός των πάντων όπως και της ζωής; Και τι εν τέλει είναι ζωή; Μέσα στον υπέρτατο υλισμό μας αποσχίσαμε την ύπαρξη της ζωής και της δώσαμε αισθησιακά όρια, την ορίζουμε με τη γέννηση και το θάνατο.
Υπαρκτοποιούμε την ύπαρξη ταυτοποιώντας έναν άνθρωπο με ένα όνομα. Χωρίς όνομα είναι ανύπαρκτος;
Τι είναι άραγε το άτομο; Τι προκαλεί η ύπαρξή του; Ναι ναι, εμείς οι μεγαλύτεροι στην
υπαρξιακή αλυσίδα αυτού γνωρίζουμε πως πολλά άτομα δημιουργούν ένα μόριο. Το μόριο; Το μόριο ξέρει πως δημιουργεί τα κύτταρα; Αυτά θα μάθουν ποτέ πως η κίνησή τους δημιουργεί τα πολυκύτταρα; Θα αντιληφθεί ποτέ ένας κόκκος άμμου πως είναι το απειροελάχιστο υλικό ενός σπιτιού; Αντιλαμβανόμαστε μονάχα από τι αποτελούμαστε και όχι τι με την ύπαρξη μας δημιουργούμε.
Θεωρώ λοιπόν πως η αποστολή μας είναι να ζήσουμε, να συνεχίσουμε να κινούμαστε μέσα στο χαοτικό τώρα παράγοντας θετική ενέργεια με την κίνηση μας, ενισχύοντας το σώμα Εκεινου με ενέργεια.Ειδάλλως μετατρέπουμε το σώμα Εκεινού σε γερασμένο σώμα, σε ένα σώμα έτοιμο να πεθάνει και τότε δε θα έχει καμία σημασία η δική μας ύπαρξη.
Το θεό τον δημιουργεί η πίστη μας. Θεό δημιουργεί η δική μας προσοχή. Θεός είναι το
ασχηματοποίητο Ώντος. Αν παρακαλάς να ψοφήσει η καλύτερη κατσίκα του κόσμου γιατί αυτή είναι του γείτονά σου, πως μπορείς να αποδεχτείς την ύπαρξη του αιώνιου καλού;
Είναι δυνατόν κάθε μέρα να κοιτάζω προς το κακό, να πιστεύω πως όλοι έγιναν κακοί γύρω μου και να συνεχίσω εγώ να είμαι καλός; Ναι ναι ένα δεκάχρονο δεν πρέπει να έχει κινητό, αλλά αφού όλα τα παιδιά στην τάξη έχουν δεν γίνεται να μην του πάρω και εγώ και μάλιστα το ακριβότερο. Μα θα κάνεις αυτό που λες ότι είναι λάθος; Τα λες εσύ που δεν έχεις παιδιά, ας είχες και ας το έλεγες αυτό είναι η άμεση δικαιολογία. Μα για εμένα, οι δικαιολογίες είναι τα επιχειρήματα της ανικανότητάς μας. Το καλό είναι αγώνας, είναι επανάσταση, το κακό είναι ο εύκολος δρόμος, ο δρόμος που ο Ηρακλής αρνήθηκε να διαβεί.
Πίστευε λοιπόν για να σε απορροφήσει αυτό που επιθυμείς. Εντάξου, επέλεξε για να
δημιουργήσεις και να ανήκεις εκεί, όχι να σου ανήκει, όχι να του ανήκεις, δεν μιλάμε για ύλη και κτήση αλλά για συμμετοχή. Το σκοτάδι μπορεί να είναι ανύπαρκτο και να είναι απλά η έλλειψη φωτός, μα έχουμε επιλέξει να το εξαλείψουμε ανακαλύπτοντας το θαύμα του ηλεκτρισμού. Ας ανάψουμε λοιπόν όλοι ένα φως στην ψυχή μας και ας πάψουμε να θεωρούμε πως επειδή δεν κάνουμε κάτι κακό αυτό αυτομάτως μας κάνει και συμμέτοχους του καλού.
6. Πότε να περιμένουμε το επόμενο δημιούργημά σας; Θα θέλατε να μας πείτε κάτι γι' αυτό;
Όπως σας είχα πει και στην αρχή, τα 3 πρώτα βιβλία, αυτό που κρατάτε στα χέρια σας αλλά και τα επόμενα 2 έχουν παραδοθεί στον εκδοτικό οίκο που συνεργάζομαι. Ο χρόνος έκδοσης των επόμενων θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, ένας από τους οποίους είναι η αποδοχή του έργου και της γραφής μου από το αναγνωστικό κοινό. Είναι καλά τα «λαικ» που αποζητούμε, αλλά στο τέλος τέλος η εξέλιξη ενός έργου και ενός συγγραφέα εξαρτάται από τις πωλήσεις.
Κακώς κατ’ εμέ, αλλά σε μια κοινωνία δομημένη κατ’ αυτόν τον τρόπο, το μη εμπορικό δεν
έχει θέση, εκτός αν εσύ ο ίδιος εμπορευματοποιείς το παιδί σου πληρώνοντας την έκδοσή του.
Προσωπικά θα αποδεχτώ τη μη θέση μου στον κόσμο αυτό εάν τελικά η γραφή μου δεν αξίζει.
Δε θέλω να κριθώ για τις δημόσιες σχέσεις μου αλλά για τα βιβλία μου. Οι αναγνώστες λοιπόν είναι αυτοί που θα καθορίσουν το πότε.
Εγώ από την πλευρά μου γράφω αρκετά χρόνια και θα συνεχίσω να το κάνω.Είχα επιλέξει να τελειώσω κάποια έργα και μετά να επιχειρήσω την παρουσίαση αυτών στο αναγνωστικό κοινό.
Αυτή τη στιγμή γράφω ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, γράφω έχοντας το ρόλο γυναίκας στο έργο και αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση για εμένα, πρόκληση κατανόησης της σκέψης της αλλά και όσων ως άντρες δεν αντιλαμβανόμαστε σε αυτήν.
7. Η μοναξιά του συγγραφέα, είναι μύθος ή πραγματικότητα; Εννοώ, είναι παράγοντας για τη συγγραφή ενός βιβλίου;
Δεν μπορώ να απαντήσω γενικά. Έχω ακούσει άνθρωπο να λέει πως θέλει να γράφει σε
δημόσιο χώρο για να υπάρχει φασαρία γύρω του. Για εμένα, ναι είναι απόλυτο να υπάρχει
μοναχικότητα κατά τη συγγραφή, εκτός αν κάποιος μπορεί να επιβιώσει ταυτόχρονα σε δυο
διαφορετικούς κόσμους. Όταν γράφω δε σχηματοποιώ με τις λέξεις μια πρόταση, αλλά
περιγράφω έναν κόσμο τον οποίο βιώνω μέσα στο μυαλό μου. Φαντασία; Ίσως. Μα όταν κάτι δημιουργείται κάπου είναι φανταστικό; Το μυαλό δεν είναι το κάπου;
Φίλοι σου οι χαρακτήρες που καθημερινά σκέφτεσαι και γράφεις γι’ αυτούς, ένας από αυτούς εξάλλου γίνεσαι και εσύ. Εάν δεν επιτρέψεις του χώρου να σε απορροφήσει, τότε η ιστορία σου θα είναι επιφανειακή, η σπουδαία ιδέα που ξεκίνησες- το βιβλίο σου- θα μπορούσε απλά να γραφεί με μια πρόταση. Και όταν το έργο τελειώσει, τότε χρειάζεται ο χρόνος που θα αρχειοθετήσεις στο μυαλό σου το σύμπαν που είχες δημιουργήσει, να καθαρίσεις τα συναισθήματά του και να προσπαθήσεις να ενταχθείς και πάλι στο σύνολο. Το κάνεις όμως;
Δύσκολο, αφού η επόμενη πίστα σε αυτό το παιχνίδι έχει μόλις ξεκινήσει και το κουμπί pause δεν δουλεύει.
8. Πιστεύετε ότι δίνονται ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους στη χώρα μας να αναδείξουν το ταλέντο τους;
Είναι μια δύσκολη ερώτηση αυτή. Θα την απαντήσω όμως όσο και αν δεν αρέσει αυτό σε
κάποιους. Πιστεύω πως ναι, ακόμη υπάρχουν ευκαιρίες, αλλά δυστυχώς μέσα στις ευκαιρίες
έχει χωθεί και η εκμετάλλευση βαπτιζόμενη ως ευκαιρία. Έχει εμπορευματοποιηθεί σε
απίστευτο βαθμό ό,τι έχει να κάνει με τον κόσμο του βιβλίου. Από τη μια υπάρχει ενεργή αυτή η ερώτηση και από την άλλη εκδίδονται μερικές χιλιάδες νέοι τίτλοι κάθε χρόνο. Οι
περισσότεροι από νέους συγγραφείς. Αυτό δείχνει πως εάν ένας άνθρωπος επιθυμεί να εκδοθεί, οι εκδοτικοί δε θα τον σταματήσουν. Θα του βρουν πλέον τη λύση να το κάνει και εννοώ να πληρώσει γι’ αυτό. Εάν αξίζει; Αυτό το ξέρει ο κάθε νέος συγγραφέας για τον εαυτό του, όπως ξέρει και τις αντοχές του να τρέχει για δημόσιες σχέσεις και να πουλά ένα προς ένα τα αντίτυπά του.
Από κει και πέρα και με δεδομένο ότι γράφουμε Ελληνικά άρα απευθυνόμαστε στο Ελληνικό κοινό, στο κοινό μιας χώρας που το μεγαλύτερο ποσοστό της βιώνει οικονομική κρίση, είναι λογικό να περιορισθούν, όπως και το λάδι στο φαγητό, και οι αγορές σε βιβλία. Οι αναγνώστες πολύ δύσκολα θα δαπανήσουν επιπλέον χρήματα σε έναν νέο συγγραφέα, προτιμούν τα ελάχιστα που τους απομένουν να τα δώσουν σε έναν παλιό συγγραφέα που με την ανακοίνωση και μόνο νέου βιβλίου κάνει προπώληση χιλιάδων αντίτυπων ή και σε ένα ξενόφερτο μεταφρασμένο βιβλίο. Οπότε ο δικός τους περιορισμός, ή επιλογή, περιορίζουν τις ευκαιρίες σε κάτι νέο.
Εύκολο να εκδώσεις λοιπόν, αυτό όμως δε σε κάνει και την πρώτη μέρα συγγραφέα. Ο τίτλος θέλει χρόνο και ο χρόνος δεν πιστώνεται εύκολα στο λογαριασμό σου. Σε 3 μήνες το βιβλίο σου θεωρείται παλιό και σε ένα χρόνο σου λένε έκλεισες το κύκλο σου, αφού σου έχουν εξαντλήσει τις πωλήσεις στον κοινωνικό περίγυρό σου.
9. Πώς περνάτε τον χρόνο σας όταν δεν ασχολείστε με τη συγγραφή βιβλίων;
Πιστεύω πως η ερώτηση αφορά τον ελεύθερο χρόνο μου. Προσπαθώ λοιπόν να μην περνώ το χρόνο μου αλλά να τον βιώνω μέσα από τη δημιουργία. Ασχολούμαι με τα φυτά μου, έχω
περισσότερες από 100 γλάστρες. Με διάφορες κατασκευές από ξύλα παλέτας. Λίγο έξω. Λίγο τάβλι. Και φυσικά διάβασμα, αυτό όμως μόνο εποχές που εγώ δεν γράφω. Κυρίως σε περιόδους που βρίσκομαι σε αποφόρτιση από την ιστορία που έχω ολοκληρώσει.
10. Με ποιο τραγούδι θα ντύνατε το βιβλίο σας;
Για εισαγωγή με το ξεκάθαρο μήνυμα στο τραγούδι της Μελίνας Ασλανίδου «Δεν σε φοβάμαι».
Στη συνέχεια με το μυστήριο της «μυθωδίας» του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
11. Μιλήστε μας για τον Βασίλη Μακαρίου, ώστε να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Κατάγομαι από ένα χωριό της Πτολεμαΐδας, από οικογένειες προσφύγων, Πόντου και
Καππαδοκίας. Έζησα τα πρώτα 11 χρόνια μου στο χωριό Κομνηνά και αργότερα στην
Πτολεμαΐδα και μετά έγινα και εγώ ένας ακόμη πτυχιούχος Έλληνας. Από το 2003 ζω στη
Θεσσαλονίκη, έχω ασχοληθεί επαγγελματικά με τη διαφήμιση και τον τελευταίο καιρό
δραστηριοποιούμαι στο χώρο του ίντερνετ. Λατρεύω να δημιουργώ, από σπόρους, φυτά. Από παλέτες έπιπλα. Από λέξεις κείμενα. Μ’ αρέσει η αναζήτηση, κυριολεκτική και μεταφορική.
Πιστεύω και αγαπώ τη λέξη Άνθρωπος και προσπαθώ όχι να αλλάξω τους άλλους αλλά να είμαι ο ίδιος. Πέρασα μέσα από λάθη και κακοτοπιές, η ζωή όμως μου έδωσε απλόχερα τη συνέχειά της. Μέσα λοιπόν από τη ζωή έχω αποκτήσει τη δική μου φιλοσοφία για το απλό, το αγνό, το απαλλαγμένο από υλικές επιθυμίες. Η ζωή μου έχει διδάξει πως η αγάπη είναι η υφάντρα της ψυχής μας. Είναι το φως της ίασής μας.
Τελειώνοντας θα ήθελα και πάλι να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε μέσα από αυτή τη συνέντευξη να επικοινωνήσω με τα μέλη της ομάδας σας The book time αλλά και με όλο το υπόλοιπο αναγνωστικό κοινό που θα επιθυμήσει να μάθει ένα νέο συγγραφέα με το όνομα Βασίλης Μακαρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου