Καλωσορίζουμε τον Γιώργο Γιώτσα στο
Ο Γιώργος Γιώτσας είναι μια σύγχρονη φωνή στη λογοτεχνία του φανταστικού. Τα διηγήματα του έχουν διακριθεί σε πολλούς πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (Diavasame.gr , Ars Nocturna, Συμπαντικές Διαδρομές, Esquire, Eyelands.gr, Εντύποις) όπως και σε διεθνής (Writers Digest) και έχουν δημοσιευθεί σε συλλογές νέων λογοτεχνών. Το 2012 ο εκδοτικός Momentum εξέδωσε το πρώτο του βιβλίου, με τίτλο "Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά", μια συλλογή διηγημάτων φαντασίας και τρόμου στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Το 2015, oι εκδόσεις Λυκόφως εκδίδουν το "Εκ Νεκρών" το οποίο είναι το δεύτερο προσωπικό του βιβλίο και πρώτο μυθιστόρημα του. Το "Εκ Νεκρών" βραβεύτηκε και στον Πανελλήνιο διαγωνισμό "Ασημένια Σελίδα' των εκδόσεων Εντύποις με τον Α' Έπαινο. Επίσης, ήταν υποψήφιο στα βραβεία βιβλίου Public, στις κατηγορίες "Καλύτερο Ελληνικό Μυθιστόρημα" και "Εξώφυλλο της χρονιάς". Το 2017, στη δεύτερη συνεργασία του, με τις εκδόσεις Λυκόφως, εκδίδεται το "Κάτω από το κρεβάτι", η δεύτερη προσωπική του συλλογή, με βραβευμένα και καινούρια διηγήματα φαντασίας και τρόμου, στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Συνεχίζει να γράφει με συνέπεια, ενώ κατά καιρούς έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον περιοδικών όπως το Tv Zapping, το Mystery, η Athens Voice και το Esquire, όπου έχουν φιλοξενηθεί συνεντεύξεις και αφιερώματα.
Calliope Velonia Εντάξει λοιπόν κε Γιώτσα. Ξεκινάω εγώ. Πώς αυτή η ευγενική φυσιογνωμία και ύπαρξη γεννά τόσο άρρωστες ιστορίες; Μήπως υπάρχει και άλλη μια, πιο σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα ή του μυαλού σου, εάν θες, που εκφράζεται μέσα από την συγγραφή;;;
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Καλλιόπη!
Σε ευχαριστώ ειλικρινά για τα καλά σου λόγια. Εύστοχη ερώτηση πραγματικά, αλλά η απάντηση είναι πολλή εύκολη και έρχεται αβίαστα. Ο τρόμος που γράφω, είναι γιατί φοβάμαι. Δε διάλεξα εγώ το είδος της φαντασίας και του τρόμου, εκείνο με διάλεξε (κάποια πράγματα φαίνονται ως επιλογές στη ζωή μας αλλά δεν είναι έτσι). Ο Ρικάρντο Πίλια είχε πει ότι κάθε ιστορία έχει πάντα μέσα της δύο ιστορίες: Τη φανερή - και την κρυφή. Εγώ σας μιλάω για τη δεύτερη. Γράφω για τα πράγματα που φοβάμαι... Τις σκιές που βλέπω πίσω από την ντουλάπα το βράδυ... Τα ουρλιαχτά που ακούω πέρα από τον ορίζοντα... Τα σιγανά γέλια κάτω από το πάτωμα.. Τις διαβολικές αντανακλάσεις της φωτιάς στον τοίχο... Το θρόισμα της κουρτίνας μια καλοκαιρινή μέρα... Γι’ αυτά και για πολλά άλλα ακόμα...
Marina Dromeas Παρά το νεαρό της ηλικίας σου, είσαι στο χώρο του βιβλίου αρκετά χρόνια (με 10 βιβλία ατομικά και συλλογικά αν δεν κάνω λάθος). Ποια συμβουλή θα έδινες σε έναν συγγραφέα που ξεκινάει τώρα και ψάχνει εκδοτικό; Ή σε κάποιον που μόλις έβγαλε το πρώτο του βιβλίο;
Γιώργος Γιώτσας Για όλους τους συγγραφείς, είτε τώρα ξεκινούν το ταξίδι είτε συνεχίζουν να υπηρετούν την Μούσα, η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι να μη χάνουν το δρόμο τους...
Η χρυσή λέξη είναι: "Νοοτροπία".
Βλέπω νέους συγγραφείς που τους αποθεώνουν για τα 2-3 καλά βιβλία που έχουν βγάλει και αντί να φουσκώνουν τα πανιά τους, φουσκώνουν τα μυαλά τους. Πάνω από όλα ένας συγγραφέας πρέπει να κοιτάει την νοοτροπία του. Ξέρω, το τραγούδι των σειρήνων είναι γλυκό, αλλά είναι γλυκό μέχρι να τσακιστείς στα βράχια. Οι συγγραφείς που δυστυχώς "τυφλώνονται" από όλο αυτό το θόρυβο και την προσοχή, νομίζουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Ευτυχώς που δεν είμαι το κέντρο του κόσμου. Και ευτυχώς που ξέρω ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου. Υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά και είμαι αποφασισμένος να τον πάω μέχρι τέλους. Η συμβουλή μου λοιπόν είναι αυτή: Μη χάνετε το δρόμο σας.
Για όσους ψάχνουν εκδοτικό, η λέξη "νοοτροπία" περικλείει όλα όσα πρέπει να έχουν. Για όσους έβγαλαν το πρώτο τους βιβλίο (που είτε το πιστεύετε είτε όχι, είναι ακόμα σε πιο ευαίσθητη κατάσταση από όσους δεν έχουν εκδώσει ακόμα) να πούμε ότι ένα καλό βιβλίο είναι σαν μια καλή σπορά: Πρέπει να περιμένεις για να θερίσεις. Και μετά να έχεις άλλη τόση υπομονή για να απολαύσεις αυτό που θα θερίσεις. Τι λέγαμε λοιπόν; Νοοτροπία.
Xristina Binou Γιώργο ποιος είναι ο αγαπημένος σου ξένος συγγραφέας;
Γιώργος Γιώτσας «Ο μαυροντυμένος άντρας έφυγε στην έρημο και ο πιστολέρο τον ακολούθησε»
Mary Sabatakou Καλησπέρα Γιώργο. Με ποιο μουσικό κομμάτι θα στόλιζες το βιβλίο σου;
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Μαίρη! Μου αρέσουν πάντα οι ερωτήσεις μουσικού περιεχομένου, άλλωστε η μουσική είναι ζωή. Σε κάθε βιβλίο θα βρεις τραγούδια και μουσικές αναφορές, ενώ θα πρότεινα ένα πολύ ωραίο άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα για βιβλία και την μουσική: http://www.iart.gr/mousiki-sto-likofos/
Για να απαντήσω και στην ερώτηση (μιας και παρασύρομαι όταν είναι να γράψω), αναλυτικά έχουμε:
"Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά" (εκδ. Momentum, 2012 -Εξαντλημένο) ~ The Smashing Pumpkins , "Bullet with Butterfly Wings"
"Εκ Νεκρών" (εκδ. Λυκόφως, 2015) ~ Green Day, "Boulevard Of Broken Dreams"
"Κάτω από το Κρεβάτι" (εκδ. Λυκόφως, 2017) ~ Iron Maiden, "Fear Of The Dark"
Mary Sabatakou Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με διαφορετικό είδος λογοτεχνίας;
Γιώργος Γιώτσας Τα πρώτα μου βιβλία ήταν Λουντέμης, Ντίκενς και Ιούλιος Βερν. Μετά ήρθε στη ζωή μου και ο Στίβεν Κινγκ και κάπου εκεί η τραμπάλα έγειρε οριστικά. Ακολούθησαν Λόβκραφτ, Πόε, Μάχεν αλλά διαβάζω κάθε είδος λογοτεχνίας από Γκόλντινγκ και Ναμπόκοφ μέχρι τον... Νικοπολίδη και τον Slash. Όλα τα βιβλία έχουν να σου δώσουν κάτι!
Αλλά είναι γνωστό ότι ενώ η λογοτεχνία είναι μαγεία, η λογοτεχνία του φανταστικού και του τρόμου είναι ...μαύρη μαγεία!
Για να απαντήσω απευθείας στην ερώτηση σου, ανάλογα με την έμπνευση -έγραψα για πρώτη φορά μια ιστορία, εκτός της λογοτεχνίας του φανταστικού, η οποία διακρίθηκε στον πανελλήνιο διαγωνισμό του eyelands και εκδόθηκε στην ανθολογία “Ιστορίες στα όρια” (εκδ. Παράξενες Μέρες, 2015) ενώ τη συμπεριλάβαμε και στο "Κάτω από το Κρεβάτι" (εκδ. Λυκόφως, 2017). Είναι η διήγηση "Τυχερή"
Και αφού μου δίνεις την ευκαιρία Μαρία, να πω και κάτι αποκλειστικά εδώ: Γράφω ένα μυθιστόρημα αυτό τον καιρό, ανάμεσα σε τρία νέα βιβλία, το οποίο δεν ανήκει στην λογοτεχνία του φανταστικού! Γράφω ότι μου ψιθυρίζει η Μούσα και για το εν λόγω μυθιστόρημα είμαι ενθουσιασμένος και ανυπόμονος να το μοιραστούμε.
Mary Sabatakou Τον τιτλο του βιβλιου σου τον διάλεξες στην αρχή , στο τέλος ή κατά την διάρκεια που το έγραφες .....
Γιώργος Γιώτσας Εξ' αρχής ήξερα ότι πήγαινα σε μια συλλογή διηγημάτων (σαν στάσεις από τραινάκι σε ένα λούνα παρκ φαντασίας και τρόμου) και είχα επιλέξει τον τίτλο "Κάτω από το Κρεβάτι". Έναν συμβολικό τίτλο για τις φοβίες, τα μυστικά, τις μύχιες σκέψεις, τα ψέματα, τον αρχέγονο και καθημερινό τρόμο... αλλά και τις ελπίδες του ανθρώπου.
Andreas Elsa Venardos-Kollia Καλησπέρα Γιώργο!Πόσο τρομακτικό είναι το βιβλίο σου;Για κάποια που ναι μεν τρομάζει εύκολα αλλά συνεχίζει να διαβάζει κάνει;Ή δεν θα ξανακοιμηθεί νύχτα και θα κοιτάει συνέχεια κάτω απ'το κρεββάτι;Πόσο δύσκολο είναι να γράψεις ένα τρομακτικό βιβλίο;
Γιώργος Γιώτσας Καλησπέρα 'Ελσα! Δεν μιλάμε για ακραίο τρόμο όπως για παράδειγμα γράφει ο Τζακ Κέτσαμ. Το στυλ του βιβλίου θα ταίριαζε περισσότερο με τον τρόμο του Στίβεν Κίνγκ ή τη φαντασία του Νιλ Γκάιμαν -χωρίς όμως να μοιάζει σε κάποιον από αυτούς. Είναι ένα προσωπικό όραμα. Εδώ, έχουμε ένα πολυεπίπεδο πιστεύω ταξίδι, σε διηγήματα που χρησιμοποιούν το είδος της φαντασίας και του τρόμου ως αφετηρία· για να δημιουργήσουν και να μας δώσουν λογοτεχνικούς κόσμους που σκέφτομαι πως αποτελούν καθρέπτη, όσο και μια τρομακτική μαγνητική τομογραφία της ελληνικής κοινωνίας και του πολυεδρικού ψυχισμού της -καθώς και (το βασικότερο όλων) του ίδιου του ανθρώπου.
Παρότι δεν έχουμε εδώ ακραίο τρόμο, έχω λάβει σχόλια από αναγνώστες όπως αυτό που γράφεις (δεν μπορούσα να μη χαμογελάσω!) ότι "Δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ", ενώ μια αναγνώστρια μου έστειλε ότι "έβγαλα το βιβλίο έξω από το υπνοδωμάτιο μου γιατί δεν μπορούσα να σβήσω το φως και να είμαι κοντά του!"
Όσον αφορά το πόσο δύσκολο είναι να γράψεις ένα τρομακτικό βιβλίο... Ίσως είμαι ο λάθος συγγραφέας να απαντήσει σε αυτό, καθώς δουλεύω συνεχώς νυχτερινές ώρες -και τις περισσότερες από αυτές είμαι εντελώς μόνος μου σε έναν μεγάλο χώρο- οπότε προσωπικά, όχι μόνο δεν το βλέπω δύσκολο, αλλά νομίζω είναι και κάτι σαν φυσικό επακόλουθο!
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Ευαγγελία! Πως προέκυψε δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Ξέρω μόνο ότι βγήκε από μέσα μου, ακάλεστο. Εγώ απλά συμφώνησα.
Θυμάμαι όταν ήμουν 10-11 χρονών, είχα γράψει σε ένα μπλε σχολικό τετράδιο μια ανολοκλήρωτη πειρατική ιστορία με τίτλο “Το Φεγγάρι, η Θάλασσα και το Παραμύθι” όπου κάθε βράδυ το φεγγάρι πλησίαζε την επιφάνεια της θάλασσας και της διηγείτο ένα παραμύθι για πειρατές και χαμένους θησαυρούς… Ακόμα σκέφτομαι με αγάπη πόσο περήφανα το ανακοίνωσα ξαφνικά -ότι το έγραψα- στους γονείς και κάποιους οικογενειακούς φίλους σε ένα τραπέζι σπίτι μας, και πως μετά από παρότρυνση της ομήγυρης, το διάβασα -χωρίς να με διακόψει κανείς μέχρι το σημείο που σταματούσε. Η ιστορία ήταν χρωματισμένη από την παιδική αφέλεια αλλά το χειροκρότημα και οι αγκαλιές στο τέλος, μου έδειξαν ότι οι χαμένοι θησαυροί μπορεί να μην ήταν και τόσο μακριά… Μετά ήρθε το γυμνάσιο και το λύκειο όπου με κέρδισε το θέατρο και η σκιτσογραφία και έπρεπε να περάσουν 13 ολόκληρα χρόνια για να βρω ξανά τον εαυτό μου να γράφει -επηρεασμένος πια από έναν… Βασιλιά της γραφής- και πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου… Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που μοιράζομαι με χαρά, στον πρόλογο του “Εκ Νεκρών” (εκδ. Λυκόφως, 2015)
Μαρία Κόντου Το εξώφυλλο πόσο σημαντικό ρόλο παίζει σε ένα βιβλίο τρόμου! Τί χαρακτηριστικά πρέπει να έχει για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη;
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Μαρία! Μπορεί να λέμε ότι "Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο" αλλά η πρώτη μας γνωριμία με το νέο μας λογοτεχνικό ταξίδι είναι πάντα στο εξώφυλλο ενός βιβλίου. Όταν μιλάμε για το είδος του τρόμου, όπου ο αναγνώστης επιθυμεί να πάρει μια ιδέα από το σκοτεινό δωμάτιο στο οποίο είναι έτοιμος να μπει... Το εξώφυλλο παίζει σίγουρα σημαντικό ρόλο. Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά του, αυτό που πιστεύω είναι να έχει ειλικρίνεια. Να μην υπάρχει καμία επιτήδευση. Ειλικρίνεια και λίγο "κλείσιμο του ματιού" με φιλική, παρεϊστική διάθεση, σαν να σου λέει ο συγγραφέας, "έλα να δεις τι γίνεται εδώ, θα σου αρέσει"!
Στο "Εκ Νεκρών" (εκδ. Λυκόφως, 2015) τόλμησα μια καινοτομία με εξώφυλλο σχεδιασμένο στο χέρι (από τον εξαιρετικό δημιουργό Παναγιώτη Τσαούση) σε αντίθεση με τα "copy paste" εξώφυλλα που πολλοί εκδοτικοί "κατεβάζουν" από το internet. Το εξώφυλλο "μιλούσε"! Έδειχνε την εναρκτήρια σκηνή του βιβλίου με το αεροπλάνο που πέφτει. Κάποιοι το βρήκαν "αντιεμπορικό" και το απέρριψαν. Ευτυχώς, οι εκδόσεις Λυκόφως και ο εκδότης Αβέρκιος Λουδάρος, ένας άνθρωπος που προχωράει μπροστά, πίστεψε στο όραμα που είχα και στη δημιουργία του Παναγιώτη. Το αποτέλεσμα: Το εξώφυλλο να ξεχωρίσει ως πρωτότυπο, να είναι σήμα-κατατεθέν του βιβλίου και να βρεθεί υποψήφιο στα βραβεία βιβλίου Public ως "Εξώφυλλο της Χρονιάς"!
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία· είναι μεράκι, δουλειά και όραμα και είμαι ευτυχισμένος για την ανταπόκριση και το αναγνωστικό κοινό που τα αναγνώρισε αυτά και αγκάλιασε το βιβλίο. Με το ίδιο μεράκι και δουλειά, καταλήξαμε στο εξώφυλλο του "Κάτω από το Κρεβάτι" (εκδ. Λυκόφως, 2017), τρόμου και αυτό, μόνο που εδώ, ακολουθώντας επιτυχημένα πρότυπα αμερικάνικων εκδοτικών, προσκαλέσαμε τέσσερις εξαιρετικούς και βραβευμένους δημιουργούς (Harry Saxon, Κώστας Φραγκιαδάκης, Νίκος Παπαμιχαήλ, Κώστας Παντούλας) οι οποίοι δημιούργησαν τέσσερα "Εναλλακτικά Εξώφυλλα" που μπορείτε να βρείτε στο τέλος του βιβλίου. Κορυφαίοι δημιουργοί και άνθρωποι που πάνε το μέσο που υπηρετούν μπροστά -και είναι μεγάλη τιμή και χαρά που συνεισέφεραν για το "Κάτω από το Κρεβάτι".
Χρυσάνθη Δημόγλου Η επιλογή του εξωφύλλου ήταν δική σας ιδέα ή του εκδοτικού οίκου;
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Χρυσάνθη! Στο πρώτο βιβλίο "Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά" (εκδ. Momentum, 2012) η επιλογή έγινε από τον εκδοτικό. Στο βραβευμένο "Εκ Νεκρών" (εκδ. Λυκόφως, 2015) ήταν μια ιδέα μου, που συγκεκριμενοποίησε ο δημιουργός Παναγιώτης Τσαούσης με το εξώφυλλο της πτώσης του αεροπλάνου και υιοθέτησε ο εκδοτικός! Στο καινούριο βιβλίο "Κάτω από το Κρεβάτι" (εκδ. Λυκόφως, 2017) είχα κάνει μια αρχική πρόταση στον εκδοτικό με το χέρι που βλέπουμε στον καθρέπτη -και το δημιουργικό τμήμα των εκδόσεων Λυκόφως (με τον εξαιρετικό, Βασίλη Υψηλό) το πήγε σε άλλο επίπεδο πραγματικά -με τη σύνθεση που βλέπουμε στο τελικό εξώφυλλο και αντικατοπτρίζει την σκοτεινή πλευρά του βιβλίου.
Kasiani Kosmidou Καλησπέρα, υπάρχει κάποιο έργο σου που σε δυσκόλεψε στην ολοκλήρωση του;
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Κασιανή! Υπάρχει μια φράση του σπουδαίου συγγραφέα Στίβεν Πρέσφιλντ που λέει ότι: "Το δύσκολο δεν είναι να γράψεις. Το δύσκολο είναι να καθίσεις να γράψεις!" Με βρίσκει σύμφωνο -αν και αυτή είναι η μισή αλήθεια. Γιατί όταν γράφεις για θέματα που αγγίζουν ευαίσθητες χορδές ή θέματα που θεωρούνται ταμπού στην κοινωνία, είναι πάντα δύσκολο να ολοκληρώσεις ένα έργο και να το παραδώσεις στον αναγνώστη όπως σου το ψιθύρισε η Μούσα. Αυτό προσπαθώ να κάνω.
Το "Εκ Νεκρών" το έγραψα όσο παλεύαμε με τον πατέρα μου που είχε καρκίνο σε δύσκολο στάδιο. Ήμασταν δίπλα. Και ενώ ήταν το τελευταίο καταφύγιο μου οι λέξεις, η ιστορία, το βιβλίο το ίδιο... ταυτόχρονα ήταν δύσκολο γιατί χωρίς να το ελέγχω, ήξερα ότι έγραφα κάτι που όταν τελειώσει θα σηματοδοτούσε πολλά περισσότερα από το τέλος ενός βιβλίου... Γράφω στην εισαγωγή του "Εκ Νεκρών" για αυτό, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο έργο προσωπικά. Ανθρώπινο. Υπό τον μανδύα της φαντασίας και του τρόμου που τόσο πολύ αγαπώ και υπηρετώ πιστά.
Το "Κάτω από το Κρεβάτι" με δυσκόλεψε σε αρκετά σημεία καθώς οι ιστορίες οδηγούσαν σε θέματα-ταμπού για ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας μας, όπως η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, ως άτομο, ως ιδιότητα και ως προσωπικότητα και η αντιμετώπιση που έχει, η οργή, η τρέλα, η παράνοια και που μπορούν να οδηγήσουν αυτά, η ομοφυλλοφιλία, ο κάθε είδους ρατσισμός, η απιστία, η οικονομική, κοινωνική και η κρίση συνείδησης των ανθρώπων... Και άλλα θέματα που ακόμα και να τα γράψω εδώ σαν λέξεις, θα προκαλέσουν. Γιατί όπως γράφει και ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης στο υπέροχο "Σαν Όνειρο": Δεν είναι αθώες οι λέξεις, οι λέξεις μιλούν. Οι δήθεν αθώες λέξεις, που κρύβουν μέσα τους την άβυσσο"
Xristina Binou Πως περνάς το χρόνο σου όταν δεν ασχολείσαι με τη συγγραφή βιβλίων;
Γιώργος Γιώτσας Γράφω κυρίως τις μικρές ώρες της νύχτας, είτε στη δουλειά, είτε στο σπίτι όταν έχω ρεπό. Την ημέρα περνάω χρόνο με την οικογένεια μου (έχω έναν μικρό καταστροφέα του σύμπαντος, τριών χρονών, τον Νικόλα, που τον λατρεύω), μαζί με το σκυλάκι μου (ένα μπεζ τσιουάουα τσέπης), πηγαίνω γυμναστήριο, κάνω τις δουλειές, και φυσικά διαβάζω!
Το μυαλό ενός αναγνώστη σε ένα καλό βιβλίο φορτίζεται, μπαίνει σε διαδικασία σκέψης, και μερικές φορές βλέπει την μαγεία. Γενικά, είναι κάτι που πιστεύω όχι μόνο για το "Κάτω από το Κρεβάτι", αλλά γενικότερα για τα βιβλία, θα πρότεινα σε κάποιον να διαβάσει ένα βιβλίο από το να κάνει κάτι άλλο στον ελεύθερο χρόνο του (όπως τηλεόραση ή social media χωρίς μέτρο). Διάβασμα παιδιά, πάρτε ένα αγαπημένο βιβλίο, μια κούπα καφέ ή σοκολάτα και απολαύστε το! Στο "Φάρενάητ 451" του μεγάλου παραμυθά Ρέυ Μπράντμπερυ, οι αρχές απαγόρευαν στον κόσμο να διαβάσει βιβλία. Δεν απαγόρευαν τις τηλεοράσεις, αλλά τα βιβλία. Κάτι σημαίνει και αυτό.
Calliope Velonia Είναι όλες οι ιστορίες σου φανταστικές ή κάποιες έχουν βασιστεί ή στηρίζονται σε αληθινά γεγονότα;
Γιώργος Γιώτσας Πολύ ωραία ερώτηση. Είναι αλήθεια ότι το αναγνωστικό κοινό -δεν εξαιρώ τον εαυτό μου- έχει την τάση να συνδέει το συγγραφέα με αυτά που διαβάζει. Διαβάζουμε κάτι και θεωρούμε ότι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο συγγραφέας, ή έστω ότι έχει πολλά από τα στοιχεία του συγγραφέα. Αν για παράδειγμα διαβάσουμε για ένα ρεσεψιονιστ που πίνει τσάι με τρεις κουταλιές γάλα, νομίζουμε ότι ο συγγραφέας μπορεί είναι ένας τύπος -ρεσεψιονίστ στην περίπτωση μας!- που πίνει τσαϊ με τρεις κουταλιές γάλα. Αυτό μπορεί όμως να είναι λάθος. Ο συγγραφέας μπορεί να μην πίνει καν τσαϊ, να είναι θαυμαστής του καφέ. Ή μπορεί όντως να πίνει τσάι. Αλλά με δύο κουταλιές γάλα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Στο βιβλίο υπάρχουν έντεκα ιστορίες φαντασίας και τρόμου. Ιστορίες που είναι δομημένες πάνω σε φανταστικά στοιχεία. Στοιχεία από την ψυχολογία, τις εμπειρίες και τον εαυτό μου υπάρχουν φυσικά, όλοι οι συγγραφείς το κάνουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Αλλά δεν είναι βασικά στοιχεία, δεν έχουν να κάνουν με τον τρόπο που σκέφτομαι, μιλάω ή συμπεριφέρομαι -κάποιοι ήρωες μου μοιάζουν σε κάποια στοιχεία, άλλοι είναι διαφορετικοί και κάποιοι απ' αυτούς εντελώς αντίθετοι από εμένα.
Σοφία Κραββαρίτη Γνωρίζω πως ο κάθε συγγραφέας αγάπα όλα του τα έργα το ίδιο, όμως δεν μπορεί, σε κάποια από όλες τις ιστορίες σου θα έχεις αδυναμία. Ποια είναι αυτή και τι το ιδιαίτερο έχει;
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Σοφία! Μου βάζεις δύσκολα, αλλά έχεις δίκιο σε αυτό που γράφεις.
Καταρχάς να σημειώσω ότι όλα τα βιβλία, όλες οι διηγήσεις, οι ήρωες που γράφω, άντρες, γυναίκες, νέοι και γέροι, έχουν ένα κομμάτι από το χαμόγελο, τα φοβάμαι, την οργή, την αγάπη μου... Οπότε δε θα μπορούσα να διαλέξω κάποια -θα ήταν σαν να διάλεγα ένα από τα δάχτυλα των χεριών μου.
Ο κάθε κανόνας όμως έχει και την εξαίρεση του και αν μου επιτρέπεις, έχω αδυναμία σε μια συγκεκριμένη που την αγαπάω απλά λίγο περισσότερο... χωρίς να τη ξεχωρίζω από τις υπόλοιπες. Εδώ... Υπάρχει κάτι πιο προσωπικό. Υπάρχει ο αγνός έρωτας... η ελπίδα... τα όνειρα... η πραγματικότητα. Και η φωτιά -η φωτιά που τα καίει όλα. Είναι το διήγημα "Βέρα Mushroom", που είχα τη χαρά να δω να βραβεύεται δύο φορές και που είναι ανάμεσα σε άλλες αγαπημένες ιστορίες στο "Κάτω από το Κρεβάτι" (εκδ. Λυκόφως, 2017)
Μαρια Τσουρακη Καλησπέρα!!! Θα ήθελα να ρωτήσω υπάρχει κάποιος που διαβάζει πρώτος τα βιβλία σας και αν ναι πόσο μετράει ή γνώμη του για σας????! Δηλαδή θα κάνατε οποιαδήποτε αλλαγή και να σας ζητούσε???
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Μαρία! Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Επειδή θέλω να είμαι πιστός στην Μούσα και στο όραμα μου, δε γράφω ποτέ με γνώμονα "πως θα το προτιμούσε ο α' ή ο β' να το διαβάσει", "ποια είναι η μόδα", "τι θα κούμπωνε καλύτερα με το αναγνωστικό κοινό του είδους". Γράφω μόνο αυτό που μου ψιθυρίζει η Μούσα, η έμπνευση και προσπαθώ να το δώσω αυτούσιο, αυθεντικό, ακόμα και ακατέργαστο μερικές φορές στον επιμελητή και στον εκδότη. Έχω πολλούς ανθρώπους των οποίων τη γνώμη σέβομαι και εκτιμώ, αλλά ποτέ δε θα έδινα ένα βιβλίο για να το διαμορφώσουν και δεν το λέω εγωιστικά αλλά ακριβώς για τον αντίθετο λόγο! Γιατί τα βιβλία πρέπει να είναι αληθινά, ειλικρινά... Γράφω ειλικρινά, με το δικό μου τρόπο και είμαι περήφανος για αυτό.
Ο Stephen King υποστηρίζει ότι: "Η συγγραφή είναι μια πράξη μοναχική. Μυστική. Μυστική όπως τα όνειρα".
Αν μιλάμε για την επιμέλεια ενός βιβλίου πάλι, δυο άνθρωποι που με έχουν βοηθήσει και εμπιστεύομαι απόλυτα τη γνώμη τους είναι: 1) O εκδότης Αβέρκιος Λουδάρος με πολυετή πείρα στο χώρο του βιβλίου και της δημοσιογραφίας και με έναν χαρακτήρα σπάνιο. 2) Η εξαιρετική και γνωστή συγγραφέας Αγνή Σιούλα ("Έρχονται με την Ομίχλη", εκδ. Πατάκη, 2013) , μοναδική πένα και άνθρωπος, με την οποία είχα την τύχη να συνεργαστούμε (έκανε την αρχική επιμέλεια) στο "Κάτω από το Κρεβάτι" (εκδ. Λυκόφως, 2017).
Για τη γραφή ενός βιβλίου, προσωπικά δεν έχω μπει στο κόλπο των beta readers που αρκετοί συγγραφείς χρησιμοποιούν πλέον. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά η ειλικρινή μου σκέψη είναι ότι επιθυμώ το όραμα που μου ψιθυρίζει η Μούσα, όσο σκοτεινό ή ακραίο ή υπέροχο είναι, να το μεταφέρω αυτούσιο και όσο πιο αυθεντικό γίνεται στον αναγνώστη ο οποίος είναι και ο μόνος κριτής.
Μαρια Τσουρακη Πιστεύεται πως κάποιο από τα βιβλία σας μπορεί να γίνει ταινία???? Αν ναι ποιό είναι αυτό και ποιος πιστεύετε πως θα ήταν ο καλύτερος ηθοποιός που θα μπορούσε να παίξει στον πρωταγωνιστικό ρόλο????
Γιώργος Γιώτσας Ωραία ερώτηση Μαρία και μου δίνεις την ευκαιρία να αποκαλύψω κάτι: Το "Εκ Νεκρών" (εκδ. Λυκόφως, 2015) είναι ήδη στα χέρια Έλληνα σκηνοθέτη (πολυβραβευμένου στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και βραβευμένου στο φεστιβάλ Βενετίας) ο οποίος κάνει καριέρα στο εξωτερικό. Βρεθήκαμε και του το έδωσα με την προοπτική να το διαβάσει και να κρίνει. Το τι θα γίνει, μένει να το δούμε! Από όλα τα βιβλία, είναι το πιο "κινηματογραφικό" (είναι άλλωστε μυθιστόρημα με αστυνομικό στοιχείο, εκτός από τη φαντασία και τον τρόμο) και όσον αφορά τον πρωταγωνιστή...
Ως θεατής θα προτιμούσα Alexander Skarsgard ή εναλλακτικά Tom Hardy, θα έδιναν στο ρόλο διαφορετικά στοιχεία όμως θα ταίριαζαν. Αλλά αυτά θα τα αφήσω στο σκηνοθέτη αν με το καλό γίνει πραγματικότητα. Η δική μου δουλειά θα είναι να πάρω ένα μεγάλο ποπ κορν και αναψυκτικό και να καθίσω στην τελευταία σειρά αναπαυτικά!
Litsa Labrakopoulou Για κάποιον που δεν σας γνωρίζει αλλά θα ήθελε... Με ποιο βιβλίο σας θα του προτείνατε να σας γνωρίσει;
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Λίτσα! Θα έλεγα το "Εκ Νεκρών" (εκδ. Λυκόφως, 2015), καθώς επιθυμώ η πρώτη γνωριμία να έχει μέσα ειλικρίνεια και εκείνη την άγουρη δύναμη που είχα όταν ξεκίνησα τη συγγραφή. Μπορεί το "Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά" να εκδόθηκε πρώτο, το 2012... αλλά το "Εκ Νεκρών" ήταν χρονικά και ουσιαστικά το πρώτο βιβλίο που έγραψα (και δουλέψαμε ξανά, για την όμορφη έκδοση των εκδόσεων Λυκόφως). (το "όμορφη" μη σε ξεγελάει, η ιστορία είναι τρομακτική)
Τασούλα Γεροστάθη Πιστεύεις ότι δίνονται ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους στη χώρα μας να αναδείξουν το ταλέντο τους;
Γιώργος Γιώτσας Γεια σου Τασούλα! Αυτό που πιστεύω είναι ότι η πραγματική ευκαιρία που μπορεί να έχει ένας νέος συγγραφέας είναι η δουλειά.
Ο δρόμος που γνώρισα προσωπικά... ήταν δύσκολος, τόσο στον επαγγελματικό στίβο όσο και στη συγγραφή. Αλλά κατάλαβα ότι θα διασταυρωθεί ο δρόμος σου με ανθρώπους που έχουν όραμα και θέληση να σου δώσουν την ευκαιρία σου, αν δουλέψεις. Στη χώρα μας σε μικρότερο βαθμό από ότι στο εξωτερικό (επαγγελματικά είδα τεράστιες διαφορές δύο χρόνια που εργάστηκα στο Λονδίνο) αλλά και πάλι θα υπάρξει η ευκαιρία αν δουλέψεις σωστά στη συγγραφή και ακολουθήσεις το όραμα σου. Προσωπικά πιστεύω και στην τύχη. Μαζί με τη δουλειά, την ικανότητα και τη θέληση. Αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Και φυσικά να προχωράμε μπροστά. Μόνο μπροστά.
~* Ένα ευχαριστώ από καρδιάς στο The Book Time και στις φίλες αναγνώστριες για τις τόσο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και τη φιλοξενία. Να είστε όλοι καλά (*,,,*)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου