ΚΙΘΑΙΡΩΝΑΣ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ του Δημήτρη Χιλλ

Δελτίο τύπου | ΚΙΘΑΙΡΩΝΑΣ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ του Δημήτρη Χιλλ Εάν δεν βλέπετε σωστά αυτό το μήνυμα πατήστε εδώ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ   ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΙΛΛ  ΚΙΘΑΙΡΩΝΑΣ   ΠΟΙΗΜΑΤΑ    Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιανουάριος 2018 Αριθμός σελίδων : 80, Τιμή : 8,50 Ευρώ ISBN: 978-960-505-307-9   ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΕΝΟΣ Χωρίς τίτλο, ακρυλικό σε χαρτί, 100x70 εκ., 1997 Κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του ποιητή Δημήτρη Χιλλ στις Εκδόσεις Άγρα. Τον Δεκέμβριο του 2016 εκδόθηκε το πεζογράφημά του, Γκεμπελία – Αναμνήσεις από την έρημο του Σινά. Είμαστε μέσα στη δίνη τί ωραίος καιρός • Κάπου εκεί έχω αφήσει το θαύμα μου σε γαλάζιες σπηλιές μέσα στα μάτια σου • Μία υγρή μελαγχολία με κοίταξε την κοίταξα στέγνωσε • Έχω έναν όμορφο κήπο με άσπρα λουλούδια και μια κοπέλα που φεύγει ντυμένη στα μαύρα • Κι εγώ που βρίσκομαι σε δάση πυκνωμένα με χτύπησε πισώπλατα κι απόψε το φεγγάρι • Μία πηγή μέσα στην πέτρα σου θάνατε είμαι • Μου διδάσκει το μέτρο της φωνής σου το φως και ξεκινάω να γράφω ποιός εγώ ο τυφλός ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ  Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧIΛΛ γεννήθηκε το 1975 στην Καλαμάτα. Σε νεαρή ηλικία έζησε στο όρος Σινά. Είναι οργανοποιός και αμαξάς. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Ωραιότητα (Ιωλκός, 2004) και το πεζογράφημα Γκεμπελία. Αναμνήσεις από την Έρημο του Σινά (Άγρα, 2016). Από το 2006 ζει στη Μάνη με τα άλογά του.

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ Γκεμπελία ANAMNHΣΕΙΣ AΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΣΙNA Το αφήγημα του ποιητή Δημήτρη Χιλλ, με αναμνήσεις του από την έρημο του όρους Σινά, όπου πέρασε για δέκα χρόνια μεγάλα διαστήματα με τους Βεδουίνους της περιοχής.   ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Το σούρουπο στην έρημο κρατάει ώρα πολλή. Έπειτα ένα μαύρο σεντόνι ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου. Μέσα σε μία στιγμή όλα τα αστέρια ανάβουν μαζί. Η ζεστή άμμος αποκοιμιέται στην αγκαλιά της δροσιάς. Οι καμήλες τις νύχτες επιταχύνουν το βήμα τους. Όσο κι αν θες να τις κρατήσεις φοβούμενος το σκοτάδι και τα κακοτράχαλα μονοπάτια, αυτές περπατούν όλο και πιο γρήγορα κοιτώντας νευρικά πότε δεξιά πότε αριστερά, με τα μικρά τους αυτιά τεντωμένα ίσια μπροστά, να προσπαθούν να ακούσουν της ερήμου τους ανύπαρκτους ήχους. Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι αυτός που κάνουν τα πέλματά τους καθώς βυθίζονται μέσα στην άμμο. Ξαφνικά, σταματάνε και αφουγκράζονται. Ύστερα, νευρικές και καχύποπτες, συνεχίζουν πάλι ν’ αφήνουν πίσω τους ίχνη. [ ... ]