" Αναστασία η Ρωμιά Σουλτάνα "
Συγγραφέας : Ελένη Κεκροπούλου
Εκδόσεις : Ωκεανός
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
«Αναστασιά!»
Το κορίτσι άκουσε τη φωνή της μάνας του από το μαγερειό κι έτρεξε μέσα. «Πού είσαι, μωρή, απρόκοφτη;»
Η κοπελίτσα αναστέναξε. «Έρχομαι, μάνα», μουρμούρισε καλόβολα, δεν ξεσυνεριζόταν της μάνας της τις αυστηρές κουβέντες, τις είχε συνηθίσει και δεν την πείραζαν, κι ακούμπησε την πετσέτα πάνω στο βαρύ ξύλινο τραπέζι, όπου η μάνα μάλαζε σβέλτα και επιδέξια τη βαριά μεγάλη μπάλα της ζύμης.
Αναστασία. Έτσι έλεγαν τη μεγαλύτερη από τις τρεις όμορφες κόρες του παπα-Γιάννη, του Ορθόδοξου παπά του νησιού, σε λίγους μήνες γινόταν δεκατεσσάρων ετών, όμορφη σαν ήλιος φωτεινός…
Είχε η εικόνα της γαντζωθεί στην καρδιά του ατρόμητου Θεόφιλου και τη μάτωνε από έρωτα και ίμερο…
Και τώρα κόντρα στο πρωινό αεράκι τη φανταζόταν...Έφερνε τη
διάφανη εικόνα της μπροστά στα μάτια του, κι οι άλλοι ναύτες στο κατάστρωμα τον κοίταζαν και κρυφογελούσαν μεταξύ τους, γιατί ήξεραν για ποιόν λόγο αναστέναζε και ξαναναστέναζε χωρίς τελειωμό…
Κάπως έτσι αρχίζει η αληθινή, συναρπαστική και δραματική ιστορία της Αναστασίας, που ένας άνεμος τρελός της μοίρας, θα την αρπάξει απ᾽ το νησί της και θα την ρίξει χανούμισσα στα πόδια του σουλτάνου Αχμέτ του Πρώτου.
Θα κυριαρχήσει στο Χαρέμι λιγότερο με την ομορφιά της και περισσότερο με τον χαρακτήρα της. Θα γίνει μεγάλη σουλτάνα, πρώτη καντινεφέντη και χασεκί, λατρεμένη και μισητή... Θα βασιλέψει στην Ιστανμπούλ σχεδόν σαράντα χρόνια, ευνοώντας τους δυστυχείς, τους κατατρεγμένους και το βασανισμένο Ρωμαίικο. Θα στηρίξει κρυφά τον Πατριάρχη Κύριλλο Λούκαρι, θανάσιμο εχθρό των Ιησουϊτών που αλωνίζουν τον ελλαδικό χώρο και προσηλυτίζουν το ορθόδοξο ποίμνιο στον Καθολικισμό. Θα αγωνιστεί για να σταματήσει τον «αδελφοκτονικό νόμο» και θα υψώσει το ανάστημά της στον απροσπέλαστο τοίχο των Ουλεμάδων. Θα κερδίσει προσωπικές μάχες. Θα υποστεί σαρωτικές ήττες. Θα μείνει στην ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως η μεγαλύτερη σουλτάνα όλων των εποχών.
Ήταν αυτή που σταμάτησε το άθλιο παιδομάζωμα...
Η άποψη του The Book Time για το βιβλίο:
Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στις αρχές του 17ου αιώνα των τριών βασικών θεσμών στην ιεραρχία, του σουλτάνου, της θρησκευτικής ηγεσίας και του στρατού, μας ταξιδεύει η Ελένη Κεκροπούλου με την Αναστασία τη Ρωμιά σουλτάνα. Σε αυτήν την αυτοκρατορία που ο ισλαμικός λαός απόλυτα υποταγμένος στο οθωμανικό δίκαιο, ήταν έτοιμος να σφάξει, να κλέψει, να ξεπουλήσει, αλλά και να υπερασπιστεί με κάθε τρόπο την εντολή του Αλλάχ και του σουλτάνου, ο οποίος είχε δικαίωμα με μια κίνηση ασυζητητί να αποκεφαλίσει αν ένιωθε να απειλείται! Ήταν ακριβοθώρητος ειδικά από τις γυναίκες του χαρεμιού, που τις είχε μόνο για την απόκτηση σερνικών παιδιών για τη διαδοχή του. Στην τυραννική αυτή αυτοκρατορία, που τα κυρίαρχα στοιχεία ήταν η αρπαγή, ο τρόμος, η καταπίεση και ο βέβαιος θάνατος, έμελλε να βρεθεί η Αναστασία κόρη ιερωμένου από τη Νήσο Χιο, μαζί όχι μόνο με τα αδέλφια της αλλά και με άλλα δύστυχα ανήλικα παιδιά, που από τη γέννηση τους και μετά δεν ήξεραν τη μοίρα τους που ήταν συνήθως προδιαγεγραμμένη! Τα σκλαβοπάζαρα της γείτονας χώρας και πώληση στο χαρέμι του σουλτάνου. Η Αναστασία άβγαλτο παιδί ακόμα, με χαρακτήρα ελεύθερο έξω από τα στερεότυπα της υποταγής, αψηφούσε το φόβο, έχοντας την επίγνωση πως το "κεφάλι"της έστεκε στους ώμους της από καθαρή τύχη γιατί παρά την ομορφιά της μέγα προσόν είχε την ανυπακοή! Ήρθε η ώρα να κυβερνήσει ο Αχμέτ ο πρώτος, γιος της Ελένης της Γραικής αλλιώς Χαντάν σουλτάνα, νεαρό αμούστακο παιδί στην εφηβεία ακόμα, αντιμέτωπο με ένα σωρό προβλήματα και καταστάσεις που ζητούσαν διεκπεραίωση αλλά με πρώτο και βασικό την δόξα και τιμή του μέσα από το χαρέμι και των πολλών παλλακίδων προς απόχτηση μελλοντικού διαδόχου. Το χαρέμι ήταν η ψυχαγωγία του σουλτάνου αλλά τη διοίκηση την είχε η εκάστοτε βαλιδέ η βασιλομήτωρ! Όσες είχαν την "τύχη" να μπουν εκεί ο υπέρτατος στόχος τους ήταν αυτός της "καντίν" και το αξίωμα αυτό το είχαν μόνο εφόσον έφερναν στη ζωή αρσενικά παιδιά. Κάθε σουλτάνος είχε τέσσερις καντίν και άπειρες παλλακίδες. Η Αναστασία μας, έχοντας κερδίσει την προσοχή του Αχμέτ έγινε αμέσως η χασεκί του. Η Πρώτη των πρώτων! Η αγαπημένη του! Η Κιοσέμ Σουλτάν η φεγγαροπρόσωπη. Ήταν αυτή που τον μάγεψε με την αγάπη, την αφοσίωση αλλά και με τη φωνή της. Γιατί η φωνή είναι η ηχητική εικόνα της ψυχής που κατοικεί στο σώμα. Ήταν αυτή η μία και μοναδική, που έστεκε δίπλα του παντού και πάντα, πράγμα ανεπίτρεπτο για το κατεστημένο, που ήθελε τις γυναίκες κρυμμένες από τον έξω κόσμο! Ήταν αυτή που όταν από φόβο μην του πάρει το θρόνο ο αδελφός του, απέτρεψε να τον δολοφονήσει, σκίζοντας έτσι το περιβόητο διάταγμα περί αδελφοκτονίας που θα τυραννήσει την Αναστασία εν καιρώ δίνοντας της πίκρες και μεγάλο πένθος! Τα πάντα ρει όμως και η ζωές των ανθρώπων εκείνα τα χρόνια ήταν μικρές σε διάρκεια, ή διακόπτονταν βιαίως. Η Κιοσέμ Σουλτάν ή Αναστασία η ρωμιά, γίνετε βασιλομήτωρ και μέσο των υιών της κυβερνά το καράβι των υποχθόνιων σκευωριών, των αμέτρητων αυλικών που έχοντας τίτλους αγάδων, βεζίριδων, γιανίτσαρων, διακατέχονται από μεγαλεπήβολα σχέδια για ταξική αναρρίχηση με απώτερο σκοπό το χρήμα και δε διστάζουν να σκοτώσουν για επιτευχθεί ο στόχος τους. Η σουλτάνα μας προσπάθησε να γαλουχήσει τους γιους της με αρετές ξεχασμένες στα κιτάπια του μυαλού. Τους δίδαξε πως πρέπει να κυβερνούν με δικαιοσύνη και σύνεση, να έχουν ανδρεία, σοφία και σωφροσύνη για να μπορούν να ανταπεξέλθουν της ασυδοσίας που φέρνει ο τίτλος του σουλτάνου και η έπαρση των παρατρεχάμενών του. Η ίδια φιλεύσπλαχνη προσπαθούσε μια φορά την εβδομάδα να βοηθά ανεξαιρέτως το λαό της, με μια ιδιαίτερη αγάπη ως προς τους ορθόδοξους Ρωμιούς. Να στηρίζει το Πατριαρχείο και τους ορθοδόξους εκπροσώπους του. Δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει πως η αδικία φέρνει τη δυστυχία και την τιμωρία αυτών που την πράττουν. Ως όραμα της είχε την κατάργηση του απάνθρωπου νόμου της αδελφοκτονίας το περιβόητο" καρντές κατλί". Δεν έπαψε ποτέ να θέλει την εξάλειψη του χαρεμιού και κατ'επέκταση και το σκλαβοπάζαρο από τον άγραφο νόμο του βασιλείου, ενθυμούμενη πάντα τη βίαιη αποκοπή από την οικογένειά της. Κέρδισε πολλές μάχες με την υπομονή και την εξυπνάδα της, έτσι ώστε να της αναγνωριστεί και να της απονεμηθεί ο μεγαλύτερος τίτλος για πρώτη φορά στα χρονικά της αυτοκρατορίας,αυτός της Μεγάλης βαλιδέ! Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Συγκλονισμένη από τα λόγια του ιερέα πατέρα της Αναστασίας, όταν μετά από χρόνια την είδε για μία και μοναδική φορά, αυτήν και τα άλλα τρία παιδιά του,υπηρέτες όλα του Αλλάχ, κλαίγοντας είπε στη γυναίκα του πως " γεννάμε παιδιά εμείς οι γκιαούριδες, μένουμε μισεροί για ν 'αυγατένουν οι Τούρκοι. Κάλλιο να ήταν νεκρά " Συγκλονισμένη από τις δολοπλοκίες των εκκλησιών για τα αξιώματα και τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας, που άλλαζαν χέρια με την εναλλαγή Παρτιαρχων, προφασισμένης της ενώσεως των δύο δογμάτων. Η παιδεία των Ελλήνων αμελητέα και ελάχιστη, όταν μορφώνονται μόνο οι γόνοι πλούσιων οικογενειών από ιδιωτικούς δασκάλους! Η παιδεία ενός έθνους είναι αυτή που τον ορίζει και τον κάνει από υπόδουλο, νικητή κατακτητή. Μια παιδεία που τείνει;; στις μέρες μας να γίνει ανύπαρκτη. Δε θα μιλήσω για το οθωμανικό δίκαιο. Άλλωστε τι μπορείς να πείσεις για ένα έθνος που θεωρεί δικαιοσύνη τη σφαγή και τον εξευτελισμό και νοιάζεται μόνο για το φαίνεσθαι. Να έχει παρέλθει άραγε οριστικά ο 17ος αιώνας; Μήπως ο λύκος αν αλλάξει την προβιά του, λύκος δεν παραμένει;
Ευχαριστούμε τον ΩΚΕΑΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου