Καλωσορίζουμε την Βασιλική Πιτούλη στο The book time
Η Βασιλική Πιτούλη, γεννημένη στον Βόλο από Ηπειρώτη πατέρα, είναι καθηγήτρια Οικονομικών και Γαλλικής Φιλολογίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει διδάξει στη Ριζάρειο Σχολή, στα εκπαιδευτήρια Καργάκου, σε δημόσιο ΙΕΚ, στα Τοσίτσεια - Αρσάκεια Λύκεια και έχει αποσπαστεί στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Επί τέσσερα χρόνια ήταν υπεύθυνη Σχολικής Βιβλιοθήκης. Στα δεκαοχτώ της βραβεύτηκε σε διαγωνισμό νεανικής ποίησης που οργάνωσε η εφημερίδα Θεσσαλία. Έχει συμπεριληφθεί στη λογοτεχνική εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση (έκδοση 2009), έχει ασχοληθεί με βιβλιοπαρουσίαση και βιβλιοκριτική, ενώ άρθρα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και στο ίντερνετ. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 κατέβηκε υποψήφια στον Δήμο Κηφισιάς -Ν. Ερυθραίας -Εκάλης και ήρθε πρώτη επιλαχούσα δημοτική σύμβουλος Κηφισιάς. Έχει δυο κόρες παντρεμένες.
Τ.Β.Τ. Μιλήστε μας λίγο για το βιβλίο σας, ποιο ήταν το ερέθισμα που σας οδήγησε στην συγγραφή του;
Β.Π. Το ερέθισμα ήταν τα ίδια τα βιώματά μου και μια εσωτερική ανάγκη ακατανίκητη μπορώ να πω, να μιλήσω γι αυτά, ή μάλλον να τα αφηγηθώ, επενδύοντάς τα με την απαραίτητη φαντασία. Στο μυθιστόρημά μου υπάρχει κατά κάποιον τρόπο συμπυκνωμένη όλη η προϊστορία μου, ιδωμένη όμως με μια εντελώς ελεύθερη ματιά, που απέχει αρκετά από την πεζή πραγματικότητα.
Τ.Β.Τ. Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σας;
Β.Π. Πάντα με προβληματίζουν οι τίτλοι των βιβλίων μου, γιατί ο τίτλος στη λογοτεχνία είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Η «Κουζίνα της αγάπης» δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Θέλησα να συνδυάσω κάτι απτό, πολύ δυνατό και συγκεκριμένο όπως είναι ο χώρος της κουζίνας, με την αγάπη που είναι επίσης πολύ δυνατή έννοια αλλά ιδεατή και πνευματική. Το σώμα χρειάζεται φαγητό το οποίο μαγειρεύεται – πού αλλού; – στην κουζίνα, αλλά η ψυχή θέλει αγάπη. Το πού και πώς θα βρει ο καθένας την αγάπη είναι και το μεγάλο διακύβευμα.
Τ.Β.Τ. Ποιος είναι ο πιο μεγάλος φόβος για έναν συγγραφέα, αλλά και ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά που βιώνει μέσα από τη συγγραφή;
Β.Π. Ο φόβος για μένα είναι να πάψει η ζωή να έχει την ποιότητα που της αξίζει, και αυτό οφείλει ο άνθρωπος να το αποτρέψει με κάθε τρόπο. Η μεγαλύτερη χαρά που μπορεί να βιώσει κάποιος μέσα από τη συγγραφή είναι να συγκινήσει με τη έργο του όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Να αξιωθεί να το ζήσει αυτό στην πραγματικότητα.
Τ.Β.Τ. Πιστεύετε ότι στη χώρα μας δίνονται ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους να αναδείξουν το ταλέντο τους;
Β.Π. Όχι, δεν το πιστεύω αυτό. Η χώρα μας δυστυχώς είναι μια πτωχευμένη χώρα σε κρίση βαθιά, και αυτό με πονάει ιδιαίτερα. Κάποια στιγμή βέβαια αυτή η κατρακύλα θα σταματήσει, αλλά μέχρι τότε… Πιστεύω ότι στην Ελλάδα αξίζει καλύτερη μοίρα και όλοι πρέπει να προσπαθήσουμε γι αυτό.
Τ.Β.Τ. Πώς περνάτε τον χρόνο σας όταν δεν ασχολείστε με τη συγγραφή βιβλίων;
Β.Π. Τον χρόνο μου τον περνώ εργαζόμενη στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είμαι μάχιμη καθηγήτρια σε λύκειο, επάγγελμα απαιτητικό στην εποχή που ζούμε και ψυχοφθόρο. Είναι όμως ο βιοπορισμός μου, βλέπετε, δεν έχω την πολυτέλεια να ασχολούμαι μόνο με τη συγγραφή. Ασχολούμαι επίσης με τα κοινά, κάτι που εξισορροπεί με τον καλύτερο τρόπο τη μοναχικότητα που απαιτεί η συγγραφή ενός βιβλίου.
Τ.Β.Τ. Ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και ποιοι οι αγαπημένοι σας έλληνες και ξένοι συγγραφείς;
Β.Π. Τα αγαπημένα μου βιβλία είναι αλήθεια τόσα πολλά που είναι απολύτως αδύνατον να αναφέρω μόνο ορισμένα. Όσο για τους συγγραφείς, είναι δύσκολο να τοποθετηθώ, θαυμάζω πολλούς, ξεκινώντας από τους Έλληνες «κλασικούς» του 19ου και 20ου αιώνα. Ξένους επίσης αρκετούς, προτιμώ Γάλλους και Ρώσους, αλλά και σύγχρονους Αμερικάνους, και Λατινοαμερικάνους ειδικά, είναι ένα σύμπαν οι μεγάλοι συγγραφείς, σε πιάνει δέος, ποιον να πιάσεις και ποιον να αφήσεις…
Τ.Β.Τ. Έχετε ξεκινήσει ήδη το επόμενο βιβλίο σας;
Όχι, δεν το έχω ξεκινήσει, και ούτε βλέπω να το κάνω σύντομα. Έχω γράψει πολύ μέχρι τώρα, μετράω ήδη εννιά βιβλία, και έχω «αδειάσει» αρκετά. Η ανάγκη μου προς το παρόν είναι να γεμίσω τις συγγραφικές μου (και γενικότερες) μπαταρίες.
Τ.Β.Τ. Ποιος διαβάζει τα βιβλία σας πριν τα δώσετε για έκδοση;
Β.Π. Κάποια αποσπάσματα μπορεί να τα εμπιστευτώ σε κάποιο πολύ δικό μου πρόσωπο, αλλά ως εκεί. Εγώ είμαι ο πιο απαιτητικός κριτής της γραφής μου, το δικό μου κριτήριο εμπιστεύομαι.
Τ.Β.Τ. Θα μας πείτε δυο λόγια για την πλοκή του βιβλίου;
Β.Π. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με θέμα τις ενδοοικογενειακές και τις ερωτικές σχέσεις. Η Σύρμω, μια καθημερινή γυναίκα στην Αθήνα της κρίσης, αναζητεί το βιβλίο των συνταγών της μητέρας της ενώ βιώνει πράγματα ακραία. Έχει διάσημη αδερφή, τη Λίνα, είναι διαζευγμένη, έχει δυο κόρες, και …αναζητεί την ευτυχία. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τη ζωή των δυο αδερφών και με αναδρομές μαθαίνει τι έχει συμβεί στο παρελθόν, την ιστορία της οικογένειας στον 20ο αιώνα. Οι γυναίκες της κάθε γενιάς έζησαν τη ζωή τους με τις αντιλήψεις της εποχής, έκαναν τα λάθη τους, έζησαν τα πάθη. Η μητρότητα μπαίνει στο επίκεντρο, η αδερφική αγάπη, και ο έρωτας φυσικά που κυβερνάει τα πάντα. Το τέλος έρχεται με ανατροπές και ο αναγνώστης, μαζί με τη Σύρμω, μαθαίνει ότι η ευτυχία ίσως κρύβεται στη συγχώρεση που ο καθένας δίνει στον εαυτό του και στους άλλους, στη λυτρωτική δύναμη της αγάπης.
Τ.Β.Τ. Με ποιο τραγούδι θα ντύνατε το βιβλίο σας;
Β.Π. Μου βάζετε δύσκολα, είναι τόσες οι αγαπημένες μελωδίες που θα έντυναν κατάλληλα το βιβλίο. Προτιμώ να απαντήσω ως εξής: Αν θέλει ο Θεός και δω την «Κουζίνα της αγάπης» να μετατρέπεται σε ταινία ή κάτι ανάλογο, θα ήμουν ικανοποιημένη να έβλεπα έναν αξιόλογο μουσικοσυνθέτη να δημιουργεί την κατάλληλη μουσική επένδυση γι αυτήν.
Τ.Β.Τ. Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό.
Β.Π. Για τη φράση θα επέλεγα κάτι από την ανεξάντλητη αρχαιοελληνική σοφία όπως: «Γνώθι σαυτόν» και «Παν μέτρον άριστον». Επίσης και το ρητό του Ηράκλειτου «Τα πάντα ρει» το βρίσκω κορυφαίο. Από τραγούδια τώρα ίσως κάποιο μελωδικό και ρομαντικό του Χατζηδάκη, πάλι δυσκολεύομαι να επιλέξω, αλλά και του Τσιτσάνη, γιατί όχι; Ένα ρωμαλέο ρεμπέτικο του Τσιτσάνη με τη χαρμολύπη που κουβαλάει, θα ήταν ό,τι πρέπει. Από ταινίες το κλασικό αμερικάνικο «Όσα παίρνει ο άνεμος» για τα θετικά του μηνύματα αλλά και κάποια κινέζικη επική ταινία του Ζανγκ Γιμού που σε αφήνει έκθαμβο με την ποιητικότητά της.
Βιβλία της Βασιλικής Πιτούλη :
Η κουζίνα της αγάπης
Εκάλη - Μύκονος
Ους ο Θεός συνέζευξεν
Η προδοσία οδηγεί στον παράδεισο
Δείπνο εκ προμελέτης
Διάλογοι περί έρωτος και άλλων δαιμονίων
Να με λες Άννα
Η είσπραξη της ημέρας
Και το έρεβος να γίνεται φως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου